Από all-time classic χωριά όπως η Μακρινίτσα και η Τσαγκαράδα μέχρι τις Πινακάτες, τον Λαύκο και μερικές ακόμη πιο ψαγμένες επιλογές, σαν το βουνό των Κενταύρων, δεν έχει..Είναι η προνομιακή -σχεδόν στη μέση της Ελλάδας- γεωγραφική θέση. |
Είναι η οργιώδης βλάστηση.
Είναι οι συγκλονιστικές παραλίες.
Είναι τα πανέμορφα -το ένα καλύτερο από το άλλο- ορεινά χωριά.
Είναι
όλα αυτά μαζί που συνθέτουν το “πρόβλημα” με το Πήλιο: Άπαξ και το
επισκεφτείς κάποιος για πρώτη φορά, κινδυνεύει να εθιστεί σε τέτοιο
βαθμό που να φτάσει να απαξιεί για οποιοδήποτε άλλο εκδρομικό προορισμό.
Μακάρι να ήταν έτσι όλα μας τα προβλήματα, θα σκεφτείτε, και θα έχετε δίκιο.
pic: SHUTTERSTOCK |
Αυτές είναι οι δέκα προτάσεις του Magazine για όσους -τώρα που όλοι μας έχουμε συμφιλιωθεί με το οριστικό τέλος του καλοκαιριού και τον αμετάκλητο ερχομό του χειμώνα- θέλουν να κυκλώσουν στο ημερολόγιο την ημερομηνία μιας ολιγοήμερης απόδρασης, που θα λειτουργήσει κάπως σαν φθινοπωρινό, ψυχολογικό πιτ-στοπ. Ώστε να βγει μετά η διαδρομή ως τα Χριστούγεννα.
Μακρινίτσα
Με δυο λόγια: Το πιο εύκολα προσβάσιμο (μετά την Πορταριά) από τα πέντε-έξι πιο γνωστά και πολυσύχναστα χωριά του Πηλίου και μάλλον το πιο όμορφο, με μια θέση διά παντός καπαρωμένη στη δεκάδα των πιο SOS φθινοπωρινών-χειμερινών προορισμών ολόκληρης της χώρας. Όλως παραδόξως το χωριό δεν έχει χάσει δράμι από την αυθεντικότητά του στο βωμό της τουριστικοποίησης.
Θα πάτε για:
- Την αριστουργηματική πηλιορείτικη αρχιτεκτονική και τις άψογες τουριστικές υποδομές σε πολλά από τα παλιά αρχοντικά.
- Το δίκτυο καλντεριμιών διατηρείται σε εξαιρετική κατάσταση ακόμα και σήμερα και περπατώντας το νομίζεις ότι στην επόμενη γωνία θα συναντήσεις την Αλίκη Βουγιουκλάκη να αντιστέκεται στο ναζιστικό ζυγό (υπάρχει κάποιος που δεν γνωρίζει ότι εδώ γυρίστηκε η “Δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά”;).
- Τα δεκάδες γλυκά του κουταλιού και εκατοντάδες βοτάνια διά πάσα νόσο που συλλέγουν, συσκευάζουν και πωλούν οι ντόπιοι - ανάμεσά τους και ένα από τα πάλαι ποτέ μικρά αγόρια που έπαιξαν στο πλευρό της Αλίκης.
- Τη μαρμάρινη κρήνη με τις τέσσερις χάλκινες λεοντοκεφαλές που μέχρι πρότινος λειτουργούσε κάπως σαν πηλιορείτικη εκδοχή της Φοντάνα ντι Τρέβι, ακριβώς μπροστά από την πιο πολυφωτογραφημένη κουφάλα πλάτανου σε όλο το Πήλιο.
- Το καφενείο Θεόφιλος, σε ένα κτίριο που οικοδομήθηκε το 1910 και πήρε το σημερινό του όνομα γιατί το 1911 ο λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος Χατζημιχαήλ ζωγράφισε στο εσωτερικό του μια μεγάλη τοιχογραφία με αντάλλαγμα μερικά πιάτα φαγητό. Προσοχή: Μην αγγίζετε.
- Τη θέα στον Βόλο και τον Παγασητικό από την κεντρική πλατεία. Σαν το “μπαλκόνι του Πηλίου”, δεν έχει.
Τσαγκαράδα
Με δυο λόγια: Με διαφορά το πιο κοσμοπολίτικο και μάλλον το πιο λαοφιλές χωριό του Πηλίου, μοιάζει με παζλ τεσσάρων συνοικιών, κάθε μία από τις οποίες θα μπορούσε να αποτελεί μόνη της ένα μικρό χωριό. Δεν είναι τυχαίο ότι η κάθε συνοικία έχει τον δικό της πολιούχο, το δικό της πανηγύρι και πάει λέγοντας.
Θα πάτε για:
- Τον πλάτανο που βρίσκεται στην Αγία Παρασκευή, ένα από τα γηραιότερα δέντρα της Ελλάδος - υπολογίζεται ότι είναι 1000 ετών και βάλε.
- Την ιππασία, σε συνεννόηση με τους ιθύνοντες της μικρής φάρμας που υπάρχει στην περιοχή.
- Το τριπάκι της πεζοπορίας, είτε κάνοντας το γύρο του χωρισμένου σε τέσσερις αυτόνομους μαχαλάδες χωριού, είτε φτάνοντας μέχρι τη Νταμούχαρη (το παραθαλάσσιο αριστούργημα που έγινε mainstream από το Mamma Mia) και τη Φακίστρα (μία από τις δύο πιο vira παραλίες του Πηλίου - καμία Ταϋλάνδη).
- Το καλό φαγητό (ειδικά μετά από τόση πεζοπορία…) σε ένα από τα ουκ ολίγα ταβερνάκια και εστιατόρια του χωριού. Τα γαστρονομικά σκήπτρα κρατάει ο Δειπνοσοφιστής. Θα μας θυμηθείτε.
by: ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΜΙΧΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου