Ταξίδι σε μια άλλη εποχή, μέσα σε αμυγδαλιές και ιδιαίτερα ερείπια, τα οποία φέρνουν κατά νου οικισμό σε νησί.
Όσοι διατρέχουν τη δυτική Ελλάδα και γνωρίζουν τις φυσικές της ομορφιές έχουν να επιλέξουν πολλούς ωραίους προορισμούς, τόσο προς τα βουνά, όσο και προς τις ακτές του Ιονίου. Αλλά μια επίσκεψη στην εγκαταλελειμμένη Παλιά Πλαγιά της Αιτωλοακαρνανίας θα προσφέρει μια εμπειρία που δεν μοιάζει με καμία άλλη.
Χωριό-φάντασμα στις δικές μας ημέρες, η Παλιά Πλαγιά στέκει ερειπωμένη μέσα σε ωραιότατη φύση, η οποία βρίσκεται στα καλύτερά της όταν έρχεται η άνοιξη: οι ανθισμένες αμυγδαλιές είναι από μόνες τους ένα θέαμα, τονίζοντας περισσότερο την ιδιαιτερότητα των παρατημένων κτηρίων, όπως βέβαια και οι συκιές, τα πουρνάρια και οι ρουπακοβελανιδιές που επίσης φύονται τριγύρω. Τα κοπάδια των σημερινών κτηνοτρόφων χρησιμοποιούν συχνά την περιοχή ως βοσκότοπο.
Στην επικράτεια της Παλιάς Πλαγιάς οι αρχαιολόγοι αποκάλυψαν έναν τοιχισμένο οικισμό σε υψόμετρο 507 μέτρων στο βουνό Στέρνα, από τον οποίον σώζονται τα θεμέλια, ο περίβολος κι ένα τμήμα της βορειοδυτικής γωνιάς. Τα οικοδομήματα ανάγονται στον 5ο αιώνα π.Χ. Έτσι, αρκετοί Έλληνες αλλά και Ευρωπαίοι ειδικοί τα ταύτισαν με το Σόλλιον –αποικία των Κορινθίων στην περιοχή, η οποία εξελίχθηκε σε σημαντικό τους ναύσταθμο στο Ιόνιο Πέλαγος. Ωστόσο, αν και το Σόλλιον βρισκόταν όντως κάπου κοντά, δεν φαίνεται πιθανόν να είχε χτιστεί στις πλαγιές της Στέρνας. Πράγμα που αφήνει ανοιχτό το θέμα της ταυτότητας των ευρημάτων. Δεν θα έπρεπε πάντως να αποκλειστεί η πιθανότητα να ήταν απλά ένα φρούριο, ενισχυτικό της άμυνας της σημαίνουσας αυτής πόλης.
Δεν γνωρίζουμε πότε και υπό ποιες συνθήκες εγκαταλείφθηκε τελικά το Σόλλιον μετά το τέλος των αρχαίων χρόνων. Ωστόσο η ανάμνησή του φαίνεται να έμεινε ζωντανή κατά τον Μεσαίωνα, γιατί στην παλαιότερη αναφορά που έχει εντοπιστεί για την περιοχή (1530, σε οθωμανικά φορολογικά κατάστιχα) αναγράφεται η ύπαρξη χωριού ονόματι Σολιανή Πλαγιά. Σύμφωνα με τις τοπικές παραδόσεις, ιδρύθηκε από κατοίκους του Ξηρόμερου οι οποίοι ήθελαν να μείνουν σε ένα μέρος καλύτερα προφυλαγμένο από τις συχνές επιδρομές πειρατών.
Το χωριό αυτό είναι ο διαπιστωμένος πρόγονος της Παλιάς Πλαγιάς, καθώς εμφανίζει συνεχή κατοίκηση μέσα στους αιώνες –απλά από το 1700 περίπου κι έπειτα λέγεται πλέον σκέτη Πλαγιά, με το Σολιανή να εκλείπει. Μετά την ίδρυση ελληνικού κράτους οργανώνεται σε χωριστή κοινότητα 259 κατοίκων (1836), σε απόσταση περίπου 25 χιλιομέτρων από τη Βόνιτσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου