Ήμασταν κάποτε αγρότες ...

του Χρήστου Σακαρίκα -  e-maistros.gr

---

Μετά τον πόλεμο, μετρηθήκαμε και βρεθήκαμε να είμαστε αγρότες (στο χωράφι, στο κοπάδι, στο ψάρεμα), περίπου ο μισός Ελληνικός πληθυσμός. Και με τι μέσα. Το τσαπί και το αλέτρι με τα βόδια ή τα άλογα, το σακούλι με λίγο ψωμί και ελιές….

Και όμως, παρόλα αυτά, ζήσαμε, οι οικογένειες είχαν πολλά παιδιά και ο πληθυσμός του τόπου μας άρχισε να μεγαλώνει χρόνο το χρόνο ξανά. Γιατί τότε ο λαός μας πίστεψε πως θα δει φως στον ορίζοντα, σήμερα βλέπει σκοτάδι.

Αγρότες είχαμε, κυβερνητική πολιτική για να αναπτύξει την ύπαιθρο δεν είχαμε.

Ένα σύστημα τρωκτικών του δημόσιου πλούτου, που είχε αναπτυχθεί από την εποχή της αναγέννησης του κράτους μας, θέριευε και κυριαρχούσε στον τόπο μας. Ήταν αυτό που ανέβαζε την κάθε κυβέρνηση με βάση τα συμφέροντά του, αυτό που ήταν υπάκουο στους ξένους «προστάτες» μας, αυτό που θεωρούσε και ακόμη θεωρεί απόλυτο δικαίωμά του να λεηλατεί την πατρίδα και να αφήνει το λαό νηστικό.

Είναι αυτό το σύστημα συμφερόντων που νοιάζεται να αρπάξει, να κλέψει, να φυγαδέψει τα κλεμμένα σε τόπους ασφαλείς και να μυστικοσυμβουλέψει την τρόικα για το πώς θα μας στύψει ακόμα περισσότερο. «Πάρτου κι από το τσεπάκι, το είδα πως έχει κάτι τις, χαμήλωσέ του το μεροκάματο να τον έχω στη δούλεψή μου φτηνά, για να κερδίζω πιο πολλά….».

Έτσι δουλεύει το σύστημα των τρωκτικών.



Όταν, μετά τον πόλεμο, με το σχέδιο Μάρσαλ, μας έστειλαν, (σε τρόφιμα, είδη, ζώα και χρήματα), βοήθεια για να αναπτυχθεί ο ρημαγμένος τόπος μας, τότε τα τρωκτικά πλούτισαν κι έφτιαξαν βίλες στην Ελβετία, η ύπαιθρος μαράζωσε και ως λύση επινοήθηκε η ερήμωσή της, αφού ο ενεργός πληθυσμός (τα μπράτσα που έστυβαν την πέτρα), έφυγαν μετανάστες για να δημιουργήσουν το Γερμανικό θαύμα και να διαιωνίσουν την Ελληνική ανέχεια.
(Σήμερα χάσαμε 500 χιλιάδες, τα σπουδαγμένα παιδιά μας!)

Τότε βελτιώθηκε και ο άλλος τρόπος, αυτός της φυγής από την ύπαιθρο, γιατί οι πολιτευτές μας συμβούλευαν να πουληθεί το χωραφάκι στο χωριό για να αγοραστεί το θυρωρείο της πολυκατοικίας. Ο Έλληνας της ανοιχτής υπαίθρου, αυτός που ξύπναγε με την ανατολή του Ήλιου και θαύμαζε τα χρώματα του ουρανού στη δύση του, αυτός βρέθηκε στριμωγμένος στα 26 τετραγωνικά του ανήλιαγου υπόγειου, (τόσα ήταν τα θυρωρεία) και από αγρότης, βρέθηκε να καθαρίζει σκάλες.
Αλλά έγινε Αθηναίος!

Κι έπαψε να βλέπει τον Ήλιο!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ E-MAISTROS.GR...