Αποφασίζει ένας τύπος να μονάσει και μετά από πολύ ψάξιμο βρίσκει και αυτός μια μονή να αποσυρθεί.
- "Γειά σας", "Καλημέρα", έλεγε αυτός και πάλι οι μοναχοί του κουνούσαν το κεφάλι συγκαταβατικά, χωρίς να μιλάνε.
Με τα πολλά βρίσκει τον υπεύθυνο της μονής ο οποίος τον καλωσόρισε
θερμά. Με την κουβέντα λοιπόν ο τύπος δεν κρατήθηκε και ρώτησε τον
ηγούμενο γιατί κανείς δεν του μιλάει και ο ηγούμενος απάντησε:
- "Α, ναι. Λοιπόν τέκνον μου, στην μονή μας πιστεύουμε ότι η πραγματική
γαλήνη έρχεται με την απόλυτη σιωπή. Να ξέρεις λοιπόν ότι εδώ πέρα αφού
αποφάσισες να μονάσεις σου επιτρέπονται μόνο 3 λέξεις κάθε 5 χρόνια.
Είσαι έτοιμος να δεχθείς αυτήν την δοκιμασία;"
Τι να κάνει και ο τύπος δέχτηκε και έτσι ξεκίνησε να μην μιλάει καθόλου.
Πέντε χρόνια αργότερα πλησιάζει τον ηγούμενο και του λέει:
- "Κρεβάτι... Πολύ σκληρό..."
- "Ααααα..." λέει ο ηγούμενος, ""ο δρόμος για την σωτηρία σου είναι
δύσκολος και επίπονος. Αλλά συνέχισε τέκον μου. Τα πας πολύ καλά..."
Τι να κανει και ο τύπος συνέχισε...
Πέντε χρόνια αργότερα πλησιάζει πάλι τον μοναχό και του λέει:
- "Φαγητό... Πολύ χάλια..."
Ξανα τα ίδια ο ηγούμενος...
- "O δρόμος για την σωτηρία σου είναι δύσκολος και επίπονος. Αλλά συνέχισε τέκον μου. Τα πας πολύ καλά..."
Πέντε χρόνια αργότερα ο τύπος ξαναπλησιάζει τον ηγούμενο και του λέει αγανακτισμένος:
- "Την κάνω... Γειά..."
Οπότε ο ηγούμενος απαντάει...
- "Το περίμενα. Όλο παράπονα ήσουν..."

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου