«Ένα πανωφόρι μάλλινο και ζεστό, με τραχιά ύφανση, που τσίμπαγε το δέρμα. Μουντό γκρίζο, αλλά χορταστικά μεγάλο. Τόσο μεγάλο που χώραγε άνετα μέσα του και τα δυο κορίτσια…»
Μια αληθινή ιστορία δυο κοριτσιών προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στα προσφυγικά της Αθήνας μετά τη Μικρασιατική καταστροφή (1922)......
Είχα την τιμή, πριν από τρία χρόνια περίπου, να συναντήσω και να γνωρίσω στο Αγρίνιο δυο εξαιρετικούς ανθρώπους από τη Ναύπακτο, τον Νίκο Μίχο και τη Βίβιαν Στάϊκου. Ήταν ένα γλυκό απόγευμα που βρεθήκαμε και συζητήσαμε για τους πρόσφυγες oι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην Αιτωλοακαρνανία και κυρίως στο Αγρίνιο…
Αναφερθήκαμε και στα προσφυγόπουλα που ακολούθησαν τη μάνα ή τη γειτόνισσα στα καπνομάγαζα – καπναποθήκες της πόλης. Η παιδική εργασία στα ανθυγιεινά «σαλόνια» των αποθηκών ήταν αναγκαία για την ενίσχυση του πενιχρού εισοδήματος των οικογενειών τους. Κοριτσάκια εργάστηκαν μέσα στη σκόνη και τη νικοτίνη του καπνού αντί να φοιτήσουν στο σχολείο…
Πάνω στη συζήτηση ο Ν. Μίχος αφηγήθηκε μια συγκινητική οικογενειακή ιστορία. Ήταν δυο αδελφές προσφυγούλες η Αγγελική και η Κίρκη που, αφού εγκαταστάθηκαν σε μια προσφυγική γειτονιά της Αθήνας, αναζήτησαν εργασία σ’ ένα εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας. Τα δυο κορίτσια αναγκάστηκαν, λόγω φτώχειας, να φοράνε το ίδιο παλτό, το οποίο τους είχε μοιράσει, μαζί με τρόφιμα, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός. Ένα μάλλινο παλτό για δυο.
Αποχαιρετιστήκαμε, μετά από την εποικοδομητική αυτή συνάντηση, με την προσδοκία μιας ενδιαφέρουσας έκθεσης ζωγραφικής του Ν. Μίχου, με σχετικό θέμα, η οποία θα γινόταν στο Φετιχιέ Τζαμί Ναυπάκτου.
Η έκθεση με τίτλο: «100 συν ΕΝΑ – Μετά την Μεγάλη Καταστροφή» πραγματοποιήθηκε το 2023. Ήταν μια εξαιρετική έκθεση σε έναν ωραίο χώρο.
Η Βίβιαν έδωσε συνέχεια στην έκθεση του Ν.Μ. με την συγγραφή του διηγήματος. Η μικροϊστορία με τις δυο προσφυγούλες και το ένα παλτό έδωσε έμπνευση στην αρχαιολόγο να γράψει ένα διήγημα.
Ο Νίκος Μίχος εικονογράφησε τις σελίδες του εντύπου και με τα σκίτσα του ενίσχυσε περισσότερο το κείμενο της Βίβιαν Στάϊκου.
Την έκδοση στήριξε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδος και τα Εκπαιδευτήρια Κοτρώνη.
Στις τελευταίες σελίδες δημοσιεύεται και μια φωτογραφία από το άλμπουμ της οικογένειας, με την πρόσφυγα μάνα Κρατησίκλεια και τα δυο κορίτσια Αγγελική και Κίρκη.
Προχτές η Βίβιαν Στάϊκου είχε την καλοσύνη να μου στείλει ταχυδρομικώς αρκετά τεύχη αυτού του καλαίσθητου διηγήματος, για να το αξιοποιήσω χαρίζοντάς το σε μαθητές και μαθήτριες που θέλουν να το διαβάσουν…
Αυτό το μικρό διήγημα αποτελεί ένα ταπεινό μνημόσυνο στις προσφυγούλες εργάτριες στα καπνομάγαζα του Αγρινίου και στα κλωστοϋφαντουργεία της Αθήνας…
ΣΥΓΧΑΙΡΩ ΘΕΡΜΑ(!) τον ζωγράφο Ν. Μίχο και τη Β. Στάϊκου που ανέδειξαν μια αληθινή ιστορία και την απέδωσαν με δημιουργική γραφή στους έφηβους αλλά και στους μεγαλύτερους αναγνώστες…
Source: xiromeronews.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου