Σήμερα δεν «γιορτάζουμε».
Σήμερα μετράμε πληγές.
Μετράμε γυναίκες που σιώπησαν για χρόνια.
Μετράμε φωνές που πνίγηκαν μέσα σε τέσσερις τοίχους.
Μετράμε πρόσωπα που έμαθαν να ζουν με φόβο, με ενοχές, με ντροπή που δεν τους ανήκει.
Η βία κατά των γυναικών δεν είναι ένα σύνθημα.
Δεν είναι ένα hashtag.
Δεν είναι μια ημερομηνία στο ημερολόγιο.
Είναι πόρτες που κλειδώνουν.
Είναι απειλές ψιθυρισμένες στο σκοτάδι.
Είναι βλέμματα που ζητούν βοήθεια και δεν την βρίσκουν.
Κάθε γυναίκα που κακοποιείται, είναι μια κοινωνία που αποτυγχάνει.
Κάθε γυναίκα που δολοφονείται, είναι μια φωνή που δεν ακούστηκε εγκαίρως.
Κανείς δεν γεννήθηκε για να φοβάται.
Κανείς δεν αξίζει να πονά.
Κανείς δεν είναι μόνος.
Σήμερα – και κάθε μέρα – μιλάμε, υποστηρίζουμε, προστατεύουμε, απαιτούμε.
Γιατί οι γυναίκες δεν χρειάζονται ίχνη στο σώμα ή στην ψυχή τους για να θεωρηθεί η βία πραγματική.
Χρειάζονται δικαιοσύνη, ασφάλεια, σεβασμό.
Χρειάζονται να ζήσουν.
Κι εμείς οφείλουμε να μην σωπάσουμε ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου