Η Πρωτοχρονιά στην Αμφιλοχία..🥂

Στην πανέμορφη παραλιακή πόλη της Αμφιλοχίας, τα Χριστούγεννα είχαν περάσει και η ατμόσφαιρα του ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς γέμιζε κάθε γωνιά. 

Η πόλη, ήσυχη και γραφική, φαινόταν σαν να είχε βυθιστεί σε μια γιορτινή διάθεση. Ο ουρανός ήταν καθαρός, με τα άστρα να λάμπουν φωτεινά πάνω από τα ήρεμα νερά του Αμβρακικού. Στα στενά δρομάκια της πόλης, τα φώτα από τα χριστουγεννιάτικα στολίδια έλαμπαν στα δέντρα, δημιουργώντας μια αίσθηση ζεστασιάς και χαράς, παρά την παγωνιά της νύχτας.

Η οικογένεια Βασιλείου ήταν έτοιμη να γιορτάσει την Πρωτοχρονιά με τον παραδοσιακό τρόπο. Ο πατέρας, ο Σταύρος, και η μητέρα, η Ελένη, είχαν ετοιμάσει το σπίτι τους για τη μεγάλη γιορτή. Στην κουζίνα, η Ελένη ανακάτευε το κουρκούτι για τη βασιλόπιτα, την οποία θα έκοβαν λίγο πριν το βράδυ. Στο τραπέζι υπήρχαν όλα τα αγαπημένα φαγητά των παιδιών, του Δημήτρη και της Άννας, που ανυπομονούσαν να συναντήσουν τους φίλους τους για να περάσουν την βραδιά τους στην πλατεία της Αμφιλοχίας.

«Μαμά, πότε θα έρθει το καινούριο έτος;» ρώτησε η Άννα, ενώ στέκονταν δίπλα στη μητέρα της και παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τις κινήσεις της.

«Σε λίγες ώρες, αγαπημένη μου. Ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα!» απάντησε η Ελένη, ενώ με μια χαρούμενη κίνηση του χεριού της τοποθετούσε τη βασιλόπιτα στο φούρνο.

Η πλατεία της Αμφιλοχίας, λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι τους, ήταν ήδη στολισμένη με μεγάλα φωτεινά λαμπιόνια και γιορτινές αψίδες. Τα καταστήματα και τα καφέ είχαν ετοιμάσει ειδικές εκδηλώσεις για την πρωτοχρονιάτικη νύχτα, και οι κάτοικοι της πόλης, μικροί και μεγάλοι, είχαν την ευκαιρία να βγουν και να γιορτάσουν όλοι μαζί. Το χαρακτηριστικό της Αμφιλοχίας ήταν ότι, αν και μια μικρή πόλη, κάθε γιορτή είχε μια ζεστασιά και μια αίσθηση κοινότητας, που έκανε τους κατοίκους να αισθάνονται σαν μία μεγάλη οικογένεια.

Στην αγορά, τα παιδιά τρέχανε και έπαιζαν, ενώ οι μεγαλύτεροι συζητούσαν με χαμόγελα και ευχές για το νέο έτος. Οι ήχοι της μουσικής από τα μικρά συγκροτήματα που είχαν στηθεί στις γωνιές της πλατείας έκαναν την ατμόσφαιρα ακόμη πιο χαρούμενη. Κάποιοι κάθονταν στα καφενεία, πίνοντας το ζεστό τους ρόφημα, άλλοι περπατούσαν ανάμεσα στους πάγκους με τα γιορτινά διακοσμητικά, ενώ κάποιοι, με το βλέμμα στραμμένο στο λιμάνι, περίμεναν την έλευση του νέου χρόνου με την ελπίδα για καλύτερες μέρες.

Αν και η Αμφιλοχία ήταν μια ήσυχη πόλη, η νύχτα της Πρωτοχρονιάς είχε πάντα κάτι μαγικό. Οι άνθρωποι συγκεντρώνονταν στην πλατεία, ανυπομονώντας για την αντίστροφη μέτρηση και την υποδοχή του νέου έτους. Όλοι οι κάτοικοι ήταν εκεί, από τους πιο μικρούς μέχρι τους πιο μεγάλους. Το βράδυ είχε την αίσθηση μιας μεγάλης γιορτής, όπου όλοι συμμετείχαν και γιόρταζαν μαζί.

Η οικογένεια Βασιλείου, αν και είχε το σπίτι τους γεμάτο με αγαπημένα πρόσωπα, δεν παρέλειψε να βγει και εκείνη στην πλατεία για να πάρει μέρος στη μεγάλη γιορτή. Η Άννα και ο Δημήτρης ήταν ενθουσιασμένοι και πήγαν αμέσως στους φίλους τους, ενώ ο Σταύρος και η Ελένη περίμεναν μαζί με άλλους να ακούσουν την αντίστροφη μέτρηση.

Όταν το ρολόι χτύπησε 12, όλοι στην πλατεία σταμάτησαν και κοίταξαν τον ουρανό. Μικρές φωτεινές βροχές αστέρων ξεκίνησαν να γεμίζουν τον ουρανό και οι πρώτοι πυροτεχνήματα φώτισαν το σκοτάδι. Ήταν η στιγμή που όλοι περίμεναν, και η ατμόσφαιρα γέμισε με χαρούμενα ουρλιαχτά και επευφημίες. Κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου, οι άνθρωποι αντάλλαξαν ευχές και φιλιούνται για το νέο έτος.

Η Άννα και ο Δημήτρης φώναξαν χαρούμενοι: «Καλή Χρονιά!» και βρέθηκαν αγκαλιασμένοι με τους φίλους τους. Οι γονείς τους, από τη μεριά τους, αντάλλαξαν ένα φιλί κάτω από το φως των πυροτεχνημάτων. Όλη η πόλη έμοιαζε να αναστενάζει από χαρά και ελπίδα για το μέλλον.

Όταν οι εορτασμοί στην πλατεία κορυφώθηκαν και η νύχτα συνέχιζε να είναι γεμάτη από χαρούμενους ήχους και γέλια, η οικογένεια Βασιλείου γύρισε σπίτι τους. Εκεί, όλοι κάθισαν γύρω από το τραπέζι για να κόψουν τη βασιλόπιτα. Η αγωνία για το ποιος θα βρει το φλουρί ήταν μεγάλη.

Η Ελένη, με την παραδοσιακή αίσθηση της οικογενειακής γιορτής, τοποθέτησε το μαχαίρι στην πίτα και με προσοχή το έκοψε σε κομμάτια, τα οποία μοσχομύριζαν από το φρέσκο βούτυρο και την κανέλα. Ο Σταύρος, έχοντας ένα χαμόγελο από την καρδιά του, είπε: «Ας ελπίσουμε ότι το νέο έτος θα φέρει χαρά και ευτυχία σε όλους μας».

Η πρώτη φέτα κόπηκε και το φλουρί ήταν για τον Δημήτρη! Όλοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα και ο Δημήτρης, χαρούμενος, πήρε το φλουρί στα χέρια του. Η οικογένεια τον αγκάλιασε, γεμάτη περηφάνια και αγάπη. «Είσαι ο τυχερός για φέτος!» είπε η Ελένη, ενώ ο Σταύρος πρόσθεσε: «Και το πιο σημαντικό, να είμαστε όλοι υγιείς και αγαπημένοι».

Με τα γέλια και τις ευχές να γεμίζουν το σπίτι, η οικογένεια Βασιλείου πέρασε την πρώτη νύχτα του νέου χρόνου μαζί, σε απόλυτη ευτυχία και ενότητα.

Η Πρωτοχρονιά στην Αμφιλοχία, όπως κάθε χρόνο, είχε το δικό της ξεχωριστό χρώμα: μια μικρή πόλη που ενώνοντας τις καρδιές των ανθρώπων, τους έκανε να νιώθουν πως η ζωή είναι όμορφη, γεμάτη από αγάπη, ελπίδα και κοινές στιγμές χαράς.

Ο νέος χρόνος ήρθε με υποσχέσεις για καλύτερες μέρες, και η οικογένεια Βασιλείου ήταν έτοιμη να τον υποδεχτεί, σίγουρη ότι τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά στην Αμφιλοχία θα είναι πάντα γεμάτα μαγεία και αγάπη, με τη ζεστασιά που μόνο οι μικρές κοινότητες μπορούν να προσφέρουν.

---

Η ιστορία αυτή εστιάζει στις παραδόσεις και τις αξίες της Πρωτοχρονιάς...

Καλή χρονιά με υγεία σε όλους. Γιώργος Γυρνάς. 🎆