Έτσι ξεκίνησαν όλα… Από την επιθυμία μίας μητέρας να χαρίσει το όνειρο στο παιδί της.
Ο επτάχρονος Chris από το Φοίνιξ της Αριζόνα (Η.Π.Α), το 1980 ήθελε να γίνει αστυνομικός. Έπασχε όμως από λευχαιμία και ο αγώνας του για ζωή τον είχε κάνει να πάψει να ονειρεύεται. Καμάρωνε το ελικόπτερο της αστυνομίας που στα μάτια του φάνταζε σαν να ήταν ολόκληρος ο κόσμος. «Κι αν μπορούσε να δει το ελικόπτερο από κοντά;», σκέφτηκε η μητέρα του,η Linda.
«Κι αν δεν το έβλεπε απλώς αλλά έκανε και μία βόλτα με αυτό;», πρόσθεσε ο αρχηγός του αστυνομικού τμήματος στο μακρινό Phoenix στην Arizona.
«Κι αν του φτιάχναμε και μία στολή και τον περνούσαμε και από μία εκπαίδευση;»,
«Κι αν στήναμε και ένα κυνήγι παρανόμων και μπορούσε να ‘συλλάβει’ τους κακούς;»
«Κι αν είναι όντως καλός Αστυνομικός, δεν πρέπει να παρασημοφορηθεί για τη δράση του;» άρχισαν να προσθέτουν οι συνάδελφοί του.
Κι έτσι, λίγο τυχαία, μα με πολλή αγάπη και πίστη στο όνειρο, ο Chris έγινε κανονικός Αστυνομικός στις 29 Απριλίου του 1980.
Και ο Chris μεταμορφώθηκε. Έδειχνε πιο δυνατός, πιο χαρούμενος, με μεγαλύτερη ελπίδα για το «αύριο». Το «αύριο» δεν ήρθε για τον Chris αλλά η πρωτοβουλία αυτή έμελλε να αλλάξει τον κόσμο. Λίγους μήνες μετά από εκείνη την ημέρα, η Linda πηγαίνοντας να ευχαριστήσει τους αστυνομικούς και όσους συνέβαλαν στην εκπλήρωση της ευχής του μοναχοπαιδιού της, τους παρότρυνε να συνεχίσουν να προσφέρουν ό,τι έκαναν για τον Chris και σε άλλα παιδιά που πάλευαν μία απειλητική ασθένεια.
Και όλοι συμφώνησαν. Συναντήθηκαν ένα απόγευμα στο σπίτι του ενός εκ των αστυνομικών και βγάζοντας από τις τσέπες τους όσα χρήματα είχαν εκείνη τη στιγμή μαζί τους, συγκέντρωσαν 37,76$ και ίδρυσαν το Make-A-Wish!
Στην Ελλάδα…
 |
| eShop - Δωράκια με φαντασία! |
Η συγκινητική αυτή ιδέα αφού εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα στην Αμερική άρχισε να κατακτά και τον υπόλοιπο κόσμο, κάνοντας το Make-A-Wish τον μεγαλύτερο φιλανθρωπικό οργανισμό παγκοσμίως που ασχολείται με την ψυχή του παιδιού που νοσεί.
Στην Ελλάδα, το Make-A-Wish (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος) ιδρύθηκε το 1996, με πρώτη ευχή (Μάρτιος 1997) αυτή του Ανδρέα, που ήθελε να παίξει με την αγαπημένη του ομάδα, τον Ολυμπιακό.
Ντυμένος με τη φόρμα του “Θρύλου”, ξεκινάει με τη λιμουζίνα για το ραντεβού με το όνειρο. Μπαίνει στο γήπεδο, συναντάει τους “Θεούς” της ομάδας του και η προπόνηση αρχίζει… με τον Ανδρέα να σουτάρει, να τριπλάρει, να χτυπάει πέναλτι, να πετάει από τη χαρά του!
Σαν υπνωτισμένος στη συνέχεια, παραλαμβάνει από τον προπονητή μια τιμητική πλακέτα και μια μπάλα με τις υπογραφές των αγαπημένων του παικτών, ενώ προσπαθεί να κάνει αυτή τη στιγμή να κρατήσει όσο το δυνατό περισσότερο γίνεται. Για πάντα!
Παρ’ όλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε, ο Ανδρέας νικητής στη μάχη με την αρρώστια του πια, δεν ξεχνά ποτέ εκείνη την ημέρα που χαράχτηκε με ανεξίτηλα χρώματα στη μνήμη του και τον όπλισε με μοναδική δύναμη και αστείρευτη θέληση τις δύσκολες ώρες που αγωνιζόταν για να κερδίσει ένα υγιές μέλλον.
Τα λόγια του 10χρονου τότε Ανδρέα:
“Αν ένα απίστευτο όνειρό σου έγινε πραγματικότητα, τότε και το όνειρό σου να ξαναγίνεις καλά, έρχεται πιο κοντά”
ΜΑΖΙ δίνουμε δύναμη στα παιδιά ευχής!
Κάντε μία δωρεά σήμερα
Κάθε δωρεά οποιουδήποτε ύψους είναι για εμάς σημαντική. Επιλέξτε με ποιο τρόπο επιθυμείτε να μας υποστηρίξετε και δώστε σήμερα σε ένα ακόμα παιδί τη δύναμη να προχωρήσει με αισιοδοξία και ελπίδα στη ζωή του!
Μία δωρεά στη χαρά (δωρεά αντί δώρου) ή τη δύσκολη στιγμή σας (εις μνήμην)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου