Νοσταλγώντας το χθες: Όργωμα το Φθινόπωρο με το αλέτρι.

Τάιζε και πότιζε καλά τα ζώα του από το βράδυ και πρωί πρωί φόρτωνε τους σπόρους και τα σύνεργα στα ζώα και έφτανε στο χωράφι του. Ξεφόρτωνε τα πράγματα σε μια άκρη του χωραφιού και έζευε τα ζώα του στο αλέτρι.
Πολλά χρόνια περασμένα αλλά όχι ξεχασμένα. Το όργωμα γινόταν το φθινόπωρο, μετά τις πρώτες βροχές που είχε μαλακώσει το χώμα.
Ο γεωργός ετοίμαζε από την προηγούμενη μέρα τα εργαλεία του, το αλέτρι, το ζυγό με τα τραβηχτά, τις λαιμαριές, τη σβάρνα και το σπόρο του.






Ξεκινούσε χωρίζοντας το χωράφι σε σποριές. Οι σποριές ήταν παράλληλες λωρίδες, πλάτους από 5-20 μέτρων και μήκος όσο το μήκος του χωραφιού. Η σπορά απαιτούσε ιδιαίτερη τέχνη και εμπειρία γιατί έπρεπε ο σπόρος να σκορπίζεται ομοιόμορφα στο χωράφι. Έπιανε κατόπιν το αλέτρι και οδηγούσε τα ζώα κυκλικά στη σποριά, κάνοντας τη μια αυλακιά δίπλα στην άλλη, μέχρι να τελειώσει η μια σποριά και να συνεχίσει στην επόμενη.
Άιντε Καρρά μου! Άιντε Κοκκίνη μου! Άιντε πουλιά μου! δίνει το σύνθημα στους φιλότιμους συντρόφους του……

Κείμενο: Αλέξης Τότσικας, Ελληνική Λαϊκή Κληρονομιά.
Τα όμορφα χωριά της Ελλάδας
Αναδημοσίευση: radioaetos.com