🕯️ 19 Μαΐου 😢 Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων.

Στις 19 Μαΐου, κάθε χρόνο, τιμούμε τη μνήμη των 353.000 Ελλήνων του Πόντου που εξοντώθηκαν από το κεμαλικό καθεστώς, σε ένα από τα πιο φρικτά εγκλήματα του 20ού αιώνα. 

Μια γενοκτονία που δεν έγινε μόνο με όπλα, αλλά και με βίαιους ξεριζωμούς, πορείες θανάτου, βασανιστήρια, βιασμούς, πείνα και εξαναγκαστικό εκτουρκισμό.

Ο Πόντος δεν ήταν μόνο ένας τόπος˙ ήταν πατρίδα, πολιτισμός, ψυχή. Εκεί, στις πλαγιές του Καυκάσου και στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, άνθισε για αιώνες ο Ελληνισμός με σχολεία, εκκλησίες, θέατρα, εμπορικά κέντρα, και με γλώσσα ελληνική που άντεξε στον χρόνο. Όμως, από το 1914 έως το 1923, όλα αυτά τυλίχτηκαν στις φλόγες της καταστροφής.

Οι επιζώντες πέρασαν στην Ελλάδα κουβαλώντας ερείπια και μνήμες. Έφεραν όμως και κάτι πιο δυνατό: την πίστη, τον πόνο τους μεταφρασμένο σε τραγούδι, και τον Πυρρίχιο χορό – τον πολεμικό χορό που δεν χορεύεται απλώς, αλλά βγαίνει από την ψυχή σαν προσευχή στην επιβίωση.

Ακόμα και σήμερα, κάθε βήμα του Πυρρίχιου θυμίζει την κραυγή εκείνων που χάθηκαν και την αντοχή εκείνων που έμειναν.

Ο Πυρρίχιος – Ο Χορός της Μνήμης και της Αντίστασης

Ο Πυρρίχιος δεν είναι απλά ένας χορός – είναι μια τελετουργία, ένα ιστορικό μνημείο σε κίνηση. Οι ρίζες του χάνονται στα βάθη της αρχαιότητας, αλλά στον Πόντο πήρε νέα πνοή ως χορός του πολεμιστή και του πένθους.

Τα κοφτά, στρατιωτικά του βήματα, οι σφιγμένες γροθιές, τα χαμηλωμένα βλέμματα και το απότομο σήκωμα των χεριών προς τον ουρανό, όλα του τα στοιχεία δείχνουν δύναμη, οργή, αλλά και δάκρυα που δεν χύθηκαν ποτέ. Ο χορός αυτός περνά από γενιά σε γενιά, όχι σαν διασκέδαση, αλλά σαν υπόσχεση ότι δεν ξεχάσαμε.

😢