Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μικρό χωριό που βρισκόταν κρυμμένο ανάμεσα σε χρυσά και κόκκινα δέντρα, ζούσε ένας καλός μάγος ονόματι Αλφόνσο.
Ο Αλφόνσος αγαπούσε πολύ το φθινόπωρο, καθώς αυτή η εποχή έφερνε μαζί της μαγευτικά χρώματα και μυρωδιές. Κάθε χρόνο, όταν οι πρώτες φθινοπωρινές βροχές έπεφταν, ο Αλφόνσος μαγείρευε νόστιμες σούπες με τα λαχανικά που είχε φυτέψει.
Μια μέρα, καθώς ο Αλφόνσος ετοίμαζε τη σούπα του, παρατήρησε ότι τα δέντρα γύρω του άρχισαν να χάνουν τα φύλλα τους πιο γρήγορα από ότι συνήθως. Ήταν ανήσυχος, γιατί ήξερε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Έτσι, αποφάσισε να επισκεφθεί την Σοφία, τη σοφή κουκουβάγια που ζούσε στην κορυφή του πιο ψηλού δέντρου.
«Σοφία, γιατί τα δέντρα χάνουν τα φύλλα τους τόσο γρήγορα;» ρώτησε ο Αλφόνσος.
«Αγαπητέ μου φίλε, υπάρχει μια μαγική ισορροπία στη φύση που έχει διαταραχθεί. Κάποιος έχει κλέψει τη μαγεία του φθινοπώρου», απάντησε η Σοφία.
Ο Αλφόνσος αποφάσισε να αναλάβει δράση. Με τη βοήθεια της Σοφίας, ξεκίνησε ένα ταξίδι για να βρει τον κλέφτη της μαγείας. Πέρασε μέσα από δάση γεμάτα χρυσά φύλλα, ποτάμια που έτρεχαν γρήγορα και βουνά που ήταν καλυμμένα με ομίχλη.
Καθώς προχωρούσε, συνάντησε διάφορους φίλους: τον Ρούντι, τον ελαφάκι, τη Λίνα, τη σκαντζοχοιρίνα, και τον Μαίρη, τον αλεπού. Όλοι τους αποφάσισαν να τον βοηθήσουν στην αποστολή του.
«Πρέπει να βρούμε τον κλέφτη και να του ζητήσουμε να επιστρέψει τη μαγεία», είπε ο Αλφόνσος.
Μετά από πολλές περιπέτειες και προκλήσεις, οι φίλοι έφτασαν σε μια σκοτεινή σπηλιά. Εκεί, βρήκαν έναν κακό μάγο που είχε κλέψει τη μαγεία του φθινοπώρου για να γίνει πιο ισχυρός. Ο Αλφόνσος και οι φίλοι του αποφάσισαν να τον αντιμετωπίσουν.
«Γιατί κλέβεις τη μαγεία;» ρώτησε ο Αλφόνσος.
«Γιατί θέλω να γίνω ο πιο ισχυρός μάγος στον κόσμο!» απάντησε ο κακός μάγος.
Ο Αλφόνσος, με τη βοήθεια των φίλων του, του εξήγησε ότι η πραγματική δύναμη προέρχεται από την αγάπη και τη φιλία, όχι από την κλοπή. Μετά από μια έντονη συζήτηση, ο κακός μάγος κατάλαβε το λάθος του και συμφώνησε να επιστρέψει τη μαγεία.
Μόλις η μαγεία του φθινοπώρου επιστράφηκε, τα δέντρα άρχισαν να ανακτούν τα φύλλα τους και η φύση ξαναβρήκε την ισορροπία της. Ο Αλφόνσος και οι φίλοι του γιόρτασαν τη νίκη τους με μια μεγάλη γιορτή στο χωριό, γεμάτη χορούς, τραγούδια και νόστιμες σούπες.
Από τότε, ο Αλφόνσος έγινε ο προστάτης του φθινοπώρου και κάθε χρόνο, οι κάτοικοι του χωριού γιόρταζαν την εποχή αυτή με αγάπη και ευγνωμοσύνη.
Και έτσι, το φθινόπωρο παρέμεινε πάντα μαγικό, γεμάτο χρώματα και χαρά.
Γιώργος Γυρνάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου