Μια φορά κι έναν καιρό, σ' ένα μικρό χωριό, ζούσε ένα κοριτσάκι με το όνομα Μαργαρίτα. Η Μαργαρίτα ήταν γεμάτη ενέργεια και χαρά. Όλοι την αγαπούσαν, γιατί πάντα είχε ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της και έφερνε φως στις καρδιές των άλλων.
Η οικογένεια της Μαργαρίτας είχε ένα όμορφο σπιτάκι με κήπο γεμάτο λουλούδια. Οι γονείς της, η κυρία Ελένη και ο κύριος Γιάννης, την αγαπούσαν πολύ. Κάθε μέρα, αφού σχολάσει από το σχολείο, η Μαργαρίτα έτρεχε στον κήπο για να τους βρει. Μαζί περνούσαν ώρες, φροντίζοντας τα λουλούδια και παίζοντας παιχνίδια.
"Αυτή θα είναι η πιο όμορφη έκπληξη!", σκέφτηκε ενθουσιασμένη.
Όταν γύρισε σπίτι, είδε τους γονείς της να προετοιμάζουν το δείπνο. Τους πλησίασε και με χαρούμενη φωνή είπε: "Μαμά, μπαμπά, έχω έναν μικρό θησαυρό για εσάς!" Τους έδωσε την ανθοδέσμη και είδε τα μάτια τους να φωτίζονται.
"Ω, Μαργαρίτα! Είναι πανέμορφο!" είπε η κυρία Ελένη, αγκαλιάζοντάς την.
Ο κύριος Γιάννης πρόσθεσε: "Μαργαρίτα, μας κάνεις πολύ χαρούμενους. Σε ευχαριστούμε!"
Η Μαργαρίτα ένιωσε την καρδιά της να γεμίζει με χαρά. Ήξερε ότι η αγάπη που έδωσε στους γονείς της επιστράφηκε πίσω σ’ εκείνη.
Όμως, εκείνη τη βροχερή βραδιά, την νύχτα, ακούστηκε μια δυνατή βροντή και οι γονείς της ανησύχησαν. Η Μαργαρίτα, βλέποντας την ανησυχία τους, πήγε κοντά τους και τους είπε: "Μην ανησυχείτε! Είμαι εδώ και σας αγαπώ!" Η παρουσία της και οι λέξεις της τους έκαναν να νιώσουν πιο ασφαλείς.
Η αγάπη της για τους γονείς της δεν περιοριζόταν μόνο σε ειδικές περιστάσεις. Κάθε ημέρα, η Μαργαρίτα προσπαθούσε να δείχνει τον σεβασμό της. Όταν ο μπαμπάς της επέστρεφε από τη δουλειά κουρασμένος, του προσέφερε ένα ποτήρι νερό και του έλεγε: "Μπαμπά, είσαι ο καλύτερος!" Αυτός χαμογελούσε και την ευχαριστούσε τρυφερά.
Μια μέρα, η δασκάλα της Μαργαρίτας, η κυρία Άννα, τους μίλησε για την αξία του σεβασμού προς όλους τους ανθρώπους. "Ο σεβασμός είναι πολύ σημαντικός. Πρέπει να σεβόμαστε τους γονείς μας, τους φίλους μας, και όλους όσοι μας περιβάλλουν", είπε.
Η Μαργαρίτα άκουγε προσεκτικά και αποφάσισε ότι θα προσπαθούσε να σέβεται όχι μόνο τους γονείς της, αλλά και όλους τους άλλους γύρω της. Έτσι, όταν πήγε για παιχνίδι με τους φίλους της, θυμήθηκε να τους ακούει προσεκτικά όταν μιλούσαν και να τους ενθαρρύνει.
Μια άλλη μέρα, καθώς έπαιζαν στην παιδική χαρά, είδαν ένα νέο παιδάκι που έμοιαζε λυπημένο. Η Μαργαρίτα πλησίασε και τον ρώτησε: "Γιατί είσαι λυπημένος;"
"Δεν έχω κανέναν να παίξω μαζί," απάντησε το παιδί.
Τότε η Μαργαρίτα του είπε: "Έλα, παίξε μαζί μας! Θα είσαι φίλος μας!" Η πράξη αυτή έκανε το παιδάκι να χαμογελάσει και σύντομα έγιναν όλοι φίλοι. Η Μαργαρίτα ένιωσε ότι ο σεβασμός και η φιλία ήταν δώρα που μπορούσε να προσφέρει.
Με τον καιρό, η Μαργαρίτα έγινε πιο συνειδητοποιημένη σχετικά με το πώς η αγάπη και ο σεβασμός βελτιώνουν τις σχέσεις με τους άλλους. Κατάλαβε ότι η ευγένεια και η φροντίδα που έδειχνε στους γονείς και στους φίλους της, φυτεύουν σπόρους ευτυχίας γύρω της.
Όταν έφτασε το τέλος της σχολικής χρονιάς, η δασκάλα της τους οργάνωσε μια γιορτή. Εκεί, μέσα από την καρδιά της, η Μαργαρίτα αποφάσισε να απαγγείλει ένα ποίημα για την οικογένεια και τους φίλους της.
"Η αγάπη είναι ένα πανέμορφο λουλούδι,
που φυτρώνει στην καρδιά κάθε παιδιού.
Μαζί με σεβασμό, όμως ανθίζει,
και μέσα μας, η χαρά ζει και προχωρεί."
Όταν τελείωσε, όλοι την χειροκρότησαν και οι γονείς της την κρατούσαν σφιχτά στην αγκαλιά τους, γεμάτοι υπερηφάνεια.
Και έτσι, η Μαργαρίτα έμαθε ότι η αγάπη προς τους γονείς και ο σεβασμός προς όλους ήταν οι πιο σημαντικές αξίες στη ζωή της. Έτσι, μεγάλωνε ανάμεσα στην αγάπη και τη φιλία, πάντα προσπαθώντας να δείχνει καλοσύνη σε όλους γύρω της.
Γιώργος Γυρνάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου