Ελληνικός Ποιμενικός: Ο μοναδικός σκύλος που παλεύει με την αρκούδα- Η Αρχαία ελληνική ράτσα που περιμένει επίσημη αναγνώριση

Ελληνικός Ποιμενικός: Ο μοναδικός σκύλος που παλεύει με την αρκούδα- Η Αρχαία ελληνική ράτσα που περιμένει επίσημη αναγνώριση

Οι ιστορίες που έχουν να μας πουν οι κτηνοτρόφοι, είναι πολλές. Μια από αυτές είναι και η παρακάτω, που θα αναφερθούμε στον Ελληνικό Ποιμενικό, που είναι ο καλύτερος φύλακας και του έχουμε τυφλή εμπιστοσύνη. Όλα ξεκίνησαν ένα βράδυ, που ο νεαρός τσοπάνης κάλεσε το αφεντικό του, επειδή μια αρκούδα, έφαγε τον πιστό του φίλο, τον Κάλεση.

Ο Γιώτης ταράχτηκε, γιατί ο Καλέσης είναι ο μεγάλος αρσενικός σκύλος του κοπαδιού. Χωρίς αυτόν τα πράγματα γίνονταν πολύ δύσκολα. Δύο αρκούδες γυρόφερναν στην περιοχή και σχεδόν κάθε βράδυ έκαναν επιθέσεις στα ζώα του χωριού. “Φύλακας άγγελος” των κοπαδιών και της ορεινής οικονομίας.

Καθόταν ατάραχος σε ένα λοφάκι και αφουγκραζόταν το κοπάδι. Το αίνιγμα έλυσε ο Γιώτης: Πάλεψε με την αρκούδα και αυτή τον δάγκωσε στο λαιμό, αλλά τραυματίστηκε στα καρφιά της λαιμαριάς του. Τα αίματα είναι δικά της.

Ο Καλέσης, τεράστιος (το κεφάλι του ίσα που χωρούσε στην αγκαλιά μου) και σοβαρός – σοβαρός, κουνούσε ήρεμα την ουρά του στο αφεντικό του. Σαν να μην είχε προηγηθεί πριν λίγη ώρα η φοβερή μάχη με το θηρίο. Αυτός είναι ο “Ελληνικός Ποιμενικός”: γενναίος, ρωμαλέος, πιστός, ανεξάρτητος σαν χαρακτήρας αλλά και απόλυτα αφοσιωμένος στο κοπάδι”.

Ο Ελληνικός Ποιμενικός είναι η στήριξη των κτηνοτρόφων

photo: e-ea.gr

Οι κτηνοτρόφοι στην Πίνδο, στηρίζονται στις απαράμιλλες ικανότητές του για να προστατεύουν τα ζώα τους από λύκους και αρκούδες, που ζουν στα παρθένα δάση της Ελλάδας. Οι παλιοί τσοπάνηδες ήταν πολύ περήφανοι για τους σκύλους τους. Είχαν αμέτρητες ιστορίες να διηγηθούν για τα κατορθώματά τους με λύκους και αρκούδες.Όπως αναφέρουν και οι ίδιοι, διαλέγουν πάντα τα καλύτερα κουτάβια από κάθε γέννα, ώστε να διατηρούν καλή “σεριά”.

Έδιναν στους σκύλους τους βλάχικα ονόματα: Νταβέλης, Καλέσης, Μπαλίκας, Αράπης, Σαμπάνης, Σαμπούτης, Γκεσούλης, Μπέλλα. Τα περισσότερα δήλωναν το χρώμα του σκύλου.

Το τσομπανόσκυλο είναι ο πιο κρίσιμος κρίκος της ισορροπίας μεταξύ ανθρώπου και άγριων θηρευτών στο ορεινό οικοσύστημα. Ορθά οι οικολογικές οργανώσεις εκτίμησαν ότι πρέπει ο σκύλος αυτός να προστατευτεί και να διαδοθεί ξανά στους κτηνοτρόφους. Αναζητούν προικισμένους αντιπροσώπους τής ράτσας και οργανώνουν την εκτροφή και διανομή τους εκεί που πρέπει. Ο ρυθμός παράδοσης σκύλων είναι εξαιρετικά χαμηλός και πρέπει να επιταχυνθεί.

Το είδος τους είναι υπό εξαφάνιση

Δυστυχώς, η ράτσα του, κινδυνεύει με εξαφάνιση και υπολογίζεται ότι έχουν απομείνει μόνο 3.000 καθαρόαιμα άτομα.

Αποτελεί ένα φυσικό εμπόδιο στην επιμειξία της φυλής του σκύλου αυτού για εικοσιτέσσερις αιώνες στον ελλαδικό χώρο, ελάχιστα άτομα καθαρόαιμων Ελληνικών Ποιμενικών σκύλων έχουν απομείνει σήμερα. Τα τελευταία χρόνια η ράτσα μπασταρδεύτηκε με άλλες, αφού τα σκυλιά γυρνούν ελεύθερα.

Το χειρότερο, κάποιοι κτηνοτρόφοι δεν εκτίμησαν σωστά αυτό που είχαν κληρονομήσει από την φυσική επιλογή αιώνων και έφεραν ξένες ράτσες “ποιμενικών”. Όπως λυκόσκυλα, που αποδείχτηκαν εντελώς ακατάλληλλες για τις δύσκολες συνθήκες της περιοχής μας.

Σκύλος από σπουδαία γενιά

Στην χώρα μας, οι αρκούδες αυξάνονται και πληθύνονται, αναδεικνύεται η υπεροχή του μοναδικού σκύλου που απέκτησε πια τη διεθνή αναγνώριση και την ονομασία “Ελληνικός Ποιμενικός”.

Η παρουσία του είναι τεκμηριωμένη στα ορεινά βοσκοτόπια από τα αρχαία χρόνια. Πιστεύεται βάσιμα ότι η σημερινή μορφή αποτελεί την εξέλιξη της αρχαίας φυλής των Μολοσσών ή Ηπειρωτικών σκύλων. Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Πύρρος χρησιμοποίησαν αυτόν τον σκύλο στις εκστρατείες τους, ενώ ο Πλάτων κάνει λόγο για το θάρρος του.

Τυπικό δείγμα ελληνικού μολοσσού, από τα ελάχιστα που έχουν μείνει. Κάποιοι κυνολόγοι, βασισμένοι σε σωματικά χαρακτηριστικά του, πιστεύουν ότι ίσως είναι εξέλιξη του πανάρχαιου “αρκουδόσκυλου”. Από αυτό προήλθε, όπως λέει και το όνομα, η αρκούδα. Είναι μια εντυπωσιακή εκδοχή, που μένει να αποδειχθεί από έρευνες του DNA.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που υιοθετούν τον μεγάλο βουνίσιο σκύλο για κατοικίδιο και φύλακα και δηλώνουν εξαιρετικά ικανοποιημένοι από την άψογη συμπεριφορά του και φιλικότητα. Καθώς την ασφάλεια που παρέχει και σε περιβάλλον μακριά από τον φυσικό του χώρο. Πάντως δεν είναι φτιαγμένος για το διαμέρισμα…

Τα χαρακτηριστικά του Ελληνικού Ποιμενικού

Ο Ελληνικός Ποιμενικός, είναι μεγαλόσωμος και εντυπωσιακός. Μερικοί αρσενικοί φτάνουν ακόμα και τα 60 κιλά βάρος και 0,75 μ. ύψος! Τα χρώματα ποικίλουν από το κατάλευκο έως μαύρο, το καστανόφαιο, αλλά κάποιοι έχουν και ποικίλες αποχρώσεις.Το κεφάλι είναι ογκώδες και ο τράχηλος φαρδύς. Έχει μεγάλους κυνόδοντες και κινείται με το “βάδισμα της αρκούδας”.

Διαθέτει ισχυρότατο ένστικτο φύλαξης και καταδίωξης. Είναι ήρεμος αλλά με φοβερές εκρήξεις επιθετικότητας, όταν απειλείται το κοπάδι. Και όμως είναι τόσο υπάκουος στο αφεντικό του, που με ένα απλό νεύμα του “σβήνει ακαριαία τον διακόπτη” της επιθετικότητας. Στέκεται ακίνητος να επιτηρεί τον “εισβολέα”.

Μπορεί να ζήσει 8 έως 16 χρόνια. Αντέχει στην πείνα, προσαρμόζεται πολύ άνετα σε περιβάλλον με χαμηλές θερμοκρασίες. Μπορεί να αντέξει για ώρες το βάδισμα στο χιόνι. Αντίθετα, του είναι αρκετά δύσκολη η διαβίωση σε θερμά κλίματα ή στην πόλη, χωρίς ωστόσο να είναι αδύνατο.

Είναι πολύ βοηθητικός στις εργασίες

Χαρακτηρίζεται και ως σκύλος εργασίας, έχει ανάγκη από καθημερινή άσκηση και εκτόνωση, κάτι που εξασφαλίζεται από τη διαβίωσή του κοντά σε κοπάδι.

Έχει μεγάλη αντοχή και μπορεί να διανύσει μεγάλες αποστάσεις, ενώ είναι ταυτόχρονα πάντα σε επαγρύπνηση για την προστασία του κοπαδιού. Αυτά τα χαρακτηριστικά τον έκαναν πολύτιμο στη νομαδική κτηνοτροφία, που επί χιλιάδες χρόνια ασκήθηκε από τους πληθυσμούς της Ηπείρου, αλλά και άλλων ελληνικών ορεινών περιοχών.Είναι καλό να του εξασφαλίζεται προστασία από το κρύο ή τη ζέστη, με την κατασκευή κατάλληλου καταλύματος κοντά στα ζώα του κοπαδιού, άφθονο νερό και τροφή. Βέβαια αρκετοί κτηνοτρόφοι δεν είναι τόσο προσεκτικοί στις υποχρεώσεις τους απέναντι στον φύλακα άγγελό τους και αρκετοί, δυστυχώς, χάνουν εξαιρετικούς σκύλους γιατί δεν τους παρέχουν σωστή (μερικοί ούτε και στοιχειώδη) κτηνιατρική φροντίδα.

Σκύλος και Ελληνικός Ποιμενικός

Έχει τρίχωμα πυκνό, με διπλό μανδύα για να προστατεύεται από τις ακραίες καιρικές συνθήκες των ορεινών περιοχών. Διαθέτει άριστη όσφρηση, όραση και ακοή, που σε συνδυασμό με τη διάπλαση και τον χαρακτήρα του, τον καθιστούν ιδανικό σκύλο φύλαξης.

Στον ποιμενικό χαρακτήρα του ζώου διακρίνεται η ανεξαρτησία δράσης, η υψηλή αίσθηση του ζωτικού χώρου, η επιθετικότητα προς τα άγρια ζώα, το θάρρος, η πίστη στην ομάδα και η αφοσίωση σε ένα άτομο. Ο λύκος, χρησιμοποιεί τη μέθοδο του αντιπερισπασμού για να επιτεθεί σε ένα κοπάδι. Ο Ελληνικός Ποιμενικός, δεν παραπλανάται, και δεν εγκαταλείπει το κοπάδι, με αποτέλεσμα να “δυσκολεύει” τα άγρια ζώα.

Ένας μύθος αναφέρεται σε μια ιδιαιτερότητα του, πως αν κόψεις τα αυτιά του Ελληνικού Ποιμενικού ακούει καλύτερα. Το κόψιμο των αυτιών και της ουράς στους σκύλους αποτελεί επίπονο ακρωτηριασμό δεν εξυπηρετεί κανέναν απολύτως σκοπό.

---

Source: www.petkeepers.gr