Ημερίδα τιμής και μνήμης της *Μάχης της Λαγκάδας, μιας από τις πλέον σημαντικές μάχες του 1821, η οποία συνέβαλε στην εδραίωση της Επανάστασης κατά τους πρώτους καθοριστικούς μήνες, πραγματοποιεί ο Δήμος Αμφιλοχίας σε Λαγκάδα και Μενίδι, την Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2021.
Η Ημερίδα εντάσσεται στο πρόγραμμα εκδηλώσεων που πραγματοποιεί ο Δήμος Αμφιλοχίας ανά την επικράτειά του, τιμώντας τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, αναδεικνύοντας έτσι τη συμβολή του Βάλτου στον εθνικό αγώνα.
Αναλυτικά, το πρόγραμμα της εκδήλωσης έχει ως εξής:
Ώρα 17:00: Επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των πεσόντων στη μάχη της Λαγκάδας (Τοποθεσία: Μνημείο Λαγκάδας)Ώρα: 19:00: Εισηγήσεις ιστορικών και συγγραφέων (Τοποθεσία: Αίθουσα Εκδηλώσεων Δημοτικού Σχολείου Μενιδίου -παλαιό κτίριο-)
- Γιάννης Κραμπής: «Λαγκάδα: δύσβατος τόπος»
- Νικόλαος Τέλωνας (ερευνητής – συγγραφέας): «Μακρυνόρος: Κλειδί της Δυτικής Ελλάδας»
- Δημοσθένης Καπώνης (Σύμβουλος Ανάπτυξης Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Δυτικής Ελλάδας): «Η μάχη της Λαγκάδας, διαδρομές μνήμης».
*Η μάχη της Λαγκάδας, 18-6-1821
Ο πόλεμος έγινε τα 1821, Γιουνίου 18
Ο δε κατ’ εκείνας τας ημέρας στρατοπεδεύων εν Κομποτίω τουρκικός στρατός, συμπληρωθείς εις τετρακισχιλίους υπό τον Ισμαήλπασαν Πλιάσαν, τον Αχμέτπασαν Βρυώνην, τον Χασάμπεην, τον Μπεκήραγαν Τσογαδόρον και τον αρχιταμίαν του Χουρσήδη, εστράτευσε την 17 προς τα στενά του Μακρυνόρους.
Οι Έλληνες εγκαρδιωθέντες εκ των προτέρων κατορθωμάτων, λαβόντες και ικανά πολεμεφόδια σταλέντα προς αυτούς εκ Μεσολογγίου διά του Γεωργάκη Βαλτινού, ητοιμάσθησαν εις αντίστασιν. Δύο ήσαν τότε οι αρχηγοί των Ελλήνων κατά το Μακρυνόρος, ο Γώγος και ο Ίσκος. Ούτοι δεν ήξευραν κατ’ αρχάς αν οι Τούρκοι εσκόπευαν να εισβάλωσι διά της Παληοκούλιας ή διά της Λαγκάδας· αλλ’ ιδόντες αυτούς οδεύοντας προς την Παληοκούλιαν, ετοποθέτησαν τους πλείστους των στρατιωτών εκεί, τους δε λοιπούς κατά την Λαγκάδαν.
Οι Τούρκοι προχωρήσαντες προς την Παληοκούλιαν, εστράφησαν αίφνης εις το άλλο στενόν, και έπεσεν η προφυλακή επί τους Έλληνας όχι πλειοτέρους των εκατόν υπό τον Γώγον κατά την αγίαν Παρασκευήν. Η θέσις αύτη είναι πολλά στενή, και δεν ήτο δυνατόν πολλοί Τούρκοι να πολεμήσωσι διά μιας. Ο Γώγος αρξαμένης της μάχης, εφάνη άξιος της πολεμικής του φήμης και ενέπνευσε τοις οπαδούς του θάρρος ως πρόμαχος.
Εν ώ διήρκει η μάχη και οι προχωρούντες αλληλοδιαδόχως Τούρκοι έπιπταν υπό το πυρ των Ελλήνων, έπεσε θανασίμως πληγωθείς και ο αρχηγός της τουρκικής προφυλακής. Οι Τούρκοι, ιδόντες αυτόν πεσόντα και ψυχομαχούντα, έτρεξαν να τον σηκώσωσι, και πολλοί αυτών εθανατώθησαν. Κατ’ εκείνην την ώραν ηκούσθησαν τουφεκισμοί μακρόθεν.
Οι δε τουφεκίζοντες ήσαν οι κατέχοντες τας άλλας θέσεις Έλληνες, οίτινες βλέποντες, ότι όλοι οι Τούρκοι έπεσαν προς εκείνο το μέρος, έτρεξαν και αυτοί εκεί. Οι Τούρκοι, αψυχήσαντες δι’ ην έπαθαν φθοράν και υποθέσαντες εκ του πολλού τουφεκισμού, ότι επήρχετο πολλή δύναμις, εγκατέλειψαν τον ψυχομαχούντα αρχηγόν και τα δύο κανόνια και ωπισθοδρόμησαν τόσοι πολλοί απέμπροσθεν τόσων ολίγων.
Οι Έλληνες εσκύλευσαν τους φονευθέντας και επήραν πάμπολλα φορτηγά ζώα φέροντα τροφάς εις χρήσιν του εχθρού. Οι δε τραπέντες εις φυγήν Τούρκοι τόσον φόβον, επανελθόντες εις τα ίδια, διέσπειραν ως προς την δίοδον του Μακρυνόρους, ώστε καθ’ όλον το διάστημα των δεκαπέντε ακολούθων μηνών Τούρκος μηδέ καν να φανή ετόλμησε προς το όρος εκείνο.
Source: galanoleykoblog.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου