Μάνα: Η πιο γλυκιά λέξη” (του Μπάμπη Μώκου)

"Πρώτα τη μάνα μου αγαπώ κι' ύστερα όλα τ' άλλα,

γιατί ήπια απ' τα στήθια της το πρώτο μου το γάλα!".

14 του Μάη και όλες οι μανάδες του κόσμου έχουν τη γιορτή τους, την τιμητική τους. Οι ρίζες της γιορτής από την αρχαιότητα, όπου η μάνα λατρεύονταν ιδιαίτερα. 

 

Προέλευση που έρχονταν μαζί με την  'Ανοιξη και τη λατρεία της Γαίας, της "Μητέρας Γης", της μάνας των Ολύμπιων Θεών, αλλά και όλων των ανθρώπων απανταχού.Με τον καιρό η Γαία αντικαταστάθηκε λατρευτικά από την Ρέα, σύζυγο του Κρόνου, μητέρα του Δία και ορίστηκε πρωταρχικά σαν Θεά της γονιμότητας.
 

Σαν παγκόσμια γιορτή "Η Γιορτή της Μητέρας" καθιερώθηκε-οφείλεται σε πολύχρονη-άοκνη προσπάθεια της Αμερικανίδας Anna Jarvis που πάλευε γι' αυτό από το 1908 με διαρκή επιμονή προς τις αρχές της Φιλαδέλφειας απ' όπου κατάγονταν και απώτερο σκοπό να τιμήσει τη μνήμη της μητέρας της.

 

Οι περιπέτειες και οι προσπάθειές της καρποφόρησαν στα 1914 στις ΗΠΑ όταν και η γιορτή καθιερώθηκε παγκόσμια με Προεδρικό Διάταγμα. Έτσι προέκυψε το "Happy Mother's", ακολουθούμενο από το "We Honor Love You". 

 

Έκτοτε "Η Γιορτή της Μητέρας"τιμάται επετειακά ετησίως κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη, αλλά -δυστυχώς- με τον καιρό, από ημέρα απόδοσης ύψιστης ευγνωμοσύνης και τιμής προς τη Μάνα σαν οντότητα μετατράπηκε σε γιορτή εμπορική, υπηρετώντας καταναλωτικές διαθέσεις. 

 

Οι μανάδες όμως δεν θέλουν δώρα. Αρκούνται σε επιστροφή ελαχιστότατου ...μερίσματος αγάπης, απ' αυτό που εκείνες απλόχερα και παντοιότροπα με όλη τη δύναμη της ψυχής τους, μας προσφέρουν και μας πρόσφεραν μια ολόκληρη  ζωή.  

 

Τους αρκεί σεβασμός, αγάπη και εκτίμηση. Μέτρο, ζύγι ανταποδοτικότητας για όσα μας δίνουν και μας έδωσαν γι' αυτές δεν υπάρχει. Ο,τι και να τους προσφέρεις, τους φθάνει και τους...περισσεύει... Γι' αυτό η μάνα σαν αναφορά εκτιμήθηκε και χιλιοτραγουδήθηκε σε πάνω από 1000 τραγούδια  Η παράδοση βρίθει από 100άδες νανουρίσματα, δημοτικά και ρεμπέτικα τραγούδια. Ο πεζός και ποιητικός λόγος την τίμησε και την τιμά ιδιαίτερα και την ανυψώνει σε βαθμό πρωτόγνωρο και υπέρτατο.  

 

Η Μάνα σαν παρουσία, σαν έννοια,σαν αποκούμπι, απαντοχή, θύμηση η ανάμνηση υπάρχει και θα υπάρχει για πάντα στην καρδιά μας. Τυχεροί όσοι την έχουν!....

Σαν ελάχιστη ένδειξη τιμής, σεβασμού  και ευγνωμοσύνης της οφείλονται και της αξίζουν δυο παρακάτω δίστιχα:

*"Πάντοτε με χαμόγελο άνοιγες τα φτερά σου 

και έβαζες, προστάτευες, μανούλα τα παιδιά σου!".-

*"Εκεί που είναι οι Άγγελοι να είναι η ψυχή σου

   κι' εμείς θα ζούμε, μάνα μου, με την ανάμνησή σου!".-

«Αφιέρωμα στην Ελληνίδα Μάνα – Η Μητρότητα στη Νεοελληνική Τέχνη» – Εικαστικό λεύκωμα 

Κατεβάστε το e-book: ►PDF◄