Ο Λευτέρης βρίσκεται στο κέντρο της σκληροπυρηνικής πόλης μας και την
ταΐζει κεμπάπ από το 1951.
Το μαγαζί όταν άνοιξε είχε πλάτος 1 μόλις
μέτρο, έτσι λοιπόν, εάν είχε ουρά για να βγει ο πρώτος έπρεπε να βγουν
όλοι έξω και να ξαναμπούν ένας-ένας. Στον Λευτέρη τρώνε όλοι: υπουργοί,
βουλευτές, πρόεδροι ομάδων, όσοι δουλεύουν στα γειτονικά γραφεία,
τουρίστες, τζάνκια, πουτάνες, νταβάδες, άστεγοι, περαστικοί.
Έχει πάντα
κόσμο που περιμένει έξω από νωρίς το πρωί για το πολυπόθητο προϊόν.
Μάθαμε πως το σουβλάκι του ταξιδεύει μέχρι και σε σελοφάν από την
Ομόνοια μέχρι το Λονδίνο για να το απολαύσουν γιοί μεγαλοαστών που
νοσταλγούν την πατρίδα. Προς μεγάλη μας έκπληξη, το εξαιρετικής
ποιότητας μοσχαρίσιο κρέας σερβίρεται μόνο με κρεμμύδι ντομάτα και
καυτερό πιπέρι από την Αριδαία μέσα σε πίτα μαλακή και ζουμερή.
Όλα τα
υπόλοιπα που έχουμε συνηθίσει στις ιμιτασιόν σουβλασερί πανταχόθεν και
ολούθε είναι περιττά. Όταν κληθήκαμε να αποφασίσουμε τη θεματολογία για
την Γκρέκα και οργανώσαμε τις φωτογραφίσεις πήραμε τηλέφωνο στο μαγαζί
του Λευτέρη για να συμφωνήσουμε ποια μέρα και ώρα θα γίνει η
φωτογράφιση.
«Στις 8 τη Δευτέρα είναι καλά;» μας ρώτησε ο εγγονός του
Λευτέρη που έχει αναλάβει το μαγαζί σήμερα. Είπα: «στις 8;;;στις 8 το
πρωί;;», μην μπορώντας να πιστέψω οτι υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να
καταναλώσει κρεμμύδια όταν εγώ ακόμη προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου.
Όχι απλώς το πίστεψα, αλλά στις 9.35 της Δευτέρας και αφού τελείωσε η
φωτογράφιση βρέθηκα σε πεζούλι της Σατωβριάνδου, να μασαμπουκώνω με
ασυγκράτητη ορμή το πρωινό μου: ένα σουβλάκι που μόλις με κέρασαν τα
παιδιά του μαγαζιού. Το σουβλάκι του Λευτέρη. Καλύτερο και από καφέ.
Γίναμε φαν μεγάλοι τώρα που το μάθαμε. Πιουρίλα λέμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου