Πώς θα περιέγραφε κάποιος μια πόλη που βρίσκεται στη μέση του
πουθενά; Περίπου οκτώ χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Νότια Ντακότα, στο
βόρειο άκρο της Νεμπράσκα, ο χωματόδρομος περνά ανάμεσα από λιβάδια και
χωράφια με σιτάρι και οδηγεί στην πόλη Monowi, μια πόλη-φάντασμα σαν
βγαλμένη από ταινία ή άλμπουμ παλιών, πολύ παλιών φωτογραφιών.
Στην εγκαταλελειμμένη εκκλησία, τα στασίδια είναι γεμάτα όχι από πιστούς αλλά από… λάστιχα τρακτέρ. Απέναντι δεσπόζει ένα παλιό σιλό, που έχει αρχίσει κι αυτό να αποσυντίθεται. Χόρτα κάθε είδους και μεγέθους φυτρώνουν ανάμεσα στα απομεινάρια των σπιτιών, που καταρρέουν το ένα δίπλα στο άλλο - ή και πάνω στο άλλο.
Και μέσα σε ένα λευκό κτίριο, που η μπογιά του ξεφτίζει, η 84χρονη Elsie Eiler ετοιμάζει κοτόπουλο πανέ και ανοίγει μπουκάλια μπίρας για τους τακτικούς πελάτες της. Η πινακίδα του γράφει: «Καλώς ήρθατε στη φημισμένη ταβέρνα του Monowi. Η πιο κρύα μπίρα στην πόλη!».
Στην εγκαταλελειμμένη εκκλησία, τα στασίδια είναι γεμάτα όχι από πιστούς αλλά από… λάστιχα τρακτέρ. Απέναντι δεσπόζει ένα παλιό σιλό, που έχει αρχίσει κι αυτό να αποσυντίθεται. Χόρτα κάθε είδους και μεγέθους φυτρώνουν ανάμεσα στα απομεινάρια των σπιτιών, που καταρρέουν το ένα δίπλα στο άλλο - ή και πάνω στο άλλο.
Και μέσα σε ένα λευκό κτίριο, που η μπογιά του ξεφτίζει, η 84χρονη Elsie Eiler ετοιμάζει κοτόπουλο πανέ και ανοίγει μπουκάλια μπίρας για τους τακτικούς πελάτες της. Η πινακίδα του γράφει: «Καλώς ήρθατε στη φημισμένη ταβέρνα του Monowi. Η πιο κρύα μπίρα στην πόλη!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου