Νο 38.-Από την νέα ενότητα «ΑΤΙΜΗ…ΚΕΝΩΝΙΑ!!».Του Μπάμπη Κ.Μώκου. |
-Ελάτε κυρία, παρακαλώ συντομεύετε, πρωτοκολλήστε την
αίτησή μας που είναι για καλό σκοπό, θεάρεστο!.
«Πενία τέχνας κατεργάζεται»
έλεγαν οι Αρχαίοι, αλλά δεν είχαν υπόψη τους τις ΜΚΟ. Φίλοι και συμφοιτητές από
το Πανεπιστήμιο ήταν ο Αλέκος κι’ο Σωτήρης. Εργασία με ..μπλοκάκι, τα λεφτά
ολίγα έως ελάχιστα, έφτασαν τα 35, κρίση και ψάχνονταν να ξεφύγουν από τη
μιζέρια και την αφραγκία.
Πτυχιούχος Νομικής ο Αλέκος, της ΑΣΟΕΕ ο Σωτήρης. Άρα
δεδομένα τα… εφόδια και οι δυνατότητες, όπως και η μη αμφισβήτηση από την έξω
κοινωνία.
-Φιλαράκι να φτιάξουμε ΜΚΟ να σωθούμε.
-Άκου ρε που σου λέω . Ο Έλληνας είναι ευαίσθητος, έχει
φιλότιμο, είναι πονεσιάρης και αλληλλέγγυος.
Ήταν Δευτέρα πρωί που τα δυό φιλαράκια κατέθεσαν αίτημα
για την έγκριση ΜΚΟ. Πέρασαν κάτι μέρες και το Πρωτοδικείο το ενέκρινε. Τρείς
σελίδες ήταν το καταστατικό και εισαγωγικά πάνω –πάνω στην αρχή το έγραφε
καθαρά: «Υλοποίησις προγραμμάτων ανθρωπιστικής και ιατρικής βοήθειας με σκοπό
την ανακούφιση ευάλωτων πληθυσμών και συνανθρώπων μας!».
Ύστερα έβαλαν την αγγελία:
«Ζητούνται εθελοντές για επάνδρωση ΜΚΟ με σκοπό την
βοήθεια συνανθρώπων μας και αναξιοπαθούντων κοινωνικών ομάδων». Δεν πρόλαβαν να
δημοσιεύσουν την αγγελία και ανταποκρίθηκαν πάνω από 40 άτομα κάθε ηλικίας και
επαγγέλματος πρόθυμοι να βοηθήσουν.
Και συνέταξαν επιστολή ψάχνοντας για σπόνσορες και
χορηγούς. Επιστολόχαρτο…υδατογραφημένο! «ΜΚΟ…Η…ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ!».-με
σφραγίδα και υπογραφή παρακαλώ!.
Πήραν την επιστολή τα μεγάλα market, η Μητρόπολη, ο ιατρικός σύλλογος, επιχειρήσεις διανομής και παραγωγής τροφίμων,
εμπορικά, φαρμακαποθήκες, μέχρι και βενζινάδικα και συνεργεία και απάντησαν.
«Ευχαρίστως σας πληροφορούμε ότι είμαστε στην διάθεση σας
να ανταποκριθούμε σε αίτημά σας σχετικό με παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας!»..
Έτριβαν τα χέρια τους τα δυό φιλαράκια και έβαλαν μπροστά
το σχέδιο. Δανείστηκαν ένα παλιό βαν από μια εταιρεία, το έβαψαν στα πλευρά με
το λογότυπο της ΜΚΟ, βρήκαν και μια αποθήκη
και άρχισαν να μαζεύουν τρόφιμα, φάρμακα, αναλώσιμα, οτιδήποτε . Τιγκάρισε η
αποθήκη και τότε ξαμολύθηκαν στα γύρω χωριά. Και άρχισε το μοίρασμα στον κόσμο. Έρχονταν ένας –ένας να πάρει τη σακούλα και του έλεγαν:
-Όλα είναι δωρεάν, μα αν θέλετε, ό,τι μπορείτε έστω και
ελάχιστα λεφτά αφήστε μας για να μπορέσουμε να σας ξαναφέρουμε.
-Πλησίαζαν και κάτι γριούλες, κάτι ηλικιωμένους και τους
ρωτούσαν:
-Ποιά φάρμακα παίρνεις;
-Αυτά κι’αυτά.
-Από τώρα και πέρα θα σου τα φέρνουμε εμείς στο 1/3ο
της τιμής. Αλλά κουβέντα να μην γίνεται, σε κανέναν. Σύμφωνοι;
-Σύμφωνοι λέει!.
-Άντε, την άλλη Κυριακή θα’ρθουμε με τους γιατρούς να σας
εξετάσουν τζάμπα.
-Μπράβο ρε παιδιά. Νά’χετε την ευχή μας. Χίλια χρόνια να
ζήσετε.
Μάζευαν ευχές τα δυό φιλαράκια ,τσέπωναν και τα φραγκάκια
και η δουλειά πήγαινε ρολόι. Λίγα στην αρχή κι’ όσο περνούσε ο καιρός
αυγάτιζαν. Επιπλέον είχαν βρει και τον τρόπο, την πατέντα: Τρεις φορές το μήνα άδειαζε και
γέμιζε από τρόφιμα και αναλώσιμα η αποθήκη, ξεχώριζαν τα ποιοτικότερα που τους είχε δώσει η Μητρόπολη και οι μεγάλες επιχειρήσεις-αλυσίδες και τα πουλούσαν μισοτιμής σε μικρότερα
συνοικιακά μίνι μάρκετ, χωρίς παραστατικά, χωρίς Τίποτα.
Πλήθαιναν οι εθελοντές, μεγάλωνε η φήμη της ΜΚΟ,πλήθαιναν
οι χορηγίες και οι…εκστρατείες στην περιφέρεια, χόντραινε και το χαρτί στην
τσέπη των δυό φίλων, όταν ο Αλέκος είπε:
-Μάγκα, καλά τα χωριά, οι γριούλες τα γερόντια και οι
γιατροί αλλά το…μπαγιόκο είναι αλλού και τώρα είναι ευκαιρία.
-Πού ρε φίλε, τι εννοείς;
-Να ρε, ήρθε η ώρα τώρα που αποκτήσαμε φήμη να απευθυνθούμε
στους χορηγούς μας, ακόμα ρε και στον Δήμο και την Περιφερειακή Διοίκηση και να
τους γυρέψουμε ρευστό, επικαλούμενοι έξοδα και ανάγκες. Εκεί είναι τα λεφτά
αδερφέ!.Ποιός θα μας πεί όχι;
Και έστειλαν σχετική επιστολή και κανείς δεν τους είπε
όχι. Και άρχισε να ρέει το χρήμα ποταμός!. Πολλά τα λεφτά. Μέσα σε ένα χρόνο ίσα με 3…
μύρια.
Ήταν τώρα ένας δημοτικός σύμβουλος, λεπτολόγος. Που όταν
για πολλοστή φορά πέρασε από το Δημοτικό Συμβούλιο το αίτημα για έγκριση ποσού
50.000 ευρώ ως χορηγίας, άρχισε να ψάχνεται γι’αυτή την περιβόητη ΜΚΟ.
-Ρώτησε, ερεύνησε και τότε έμαθε πως η συγκεκριμένη είχε
πάει πολλές φορές και στο χωριό του και έδινε τρόφιμα, ακόμα και φάρμακα σε
ηλικιωμένους.
Ήρθε η Κυριακή,πήγε στο χωριό και ρώτησε τη μητέρα του:
-Ρε μάνα, καιρό έχεις να μου πείς να σου φέρω τα φάρμακά
σου. Δεν τα χρειάζεσαι πια;
-Τι λές παιδάκι μου; Μου τα φέρνουν τα παιδιά που
έρχονται εδώ κάθε τρείς και λίγο. Μας δίνουν τρόφιμα αλλά και τα φάρμακά μου. Βέβαια
τους δίνω κάτι,
μου στοιχίζουν λιγότερο. Γι’αυτό και δεν σου είπα να μου
τα φέρνεις εσύ;
Γύρισε στην πόλη ο σύμβουλος, πήγε στην φαρμακαποθήκη και
ρώτησε πόσο η ΜΚΟ πλήρωνε τα φάρμακα.
-Τι λέτε κύριε. Δεν μας πληρώνει κανείς για τα φάρμακα
που μας λέτε. Είναι δωρεάν χορηγία μας. Η εταιρεία μας είναι γνωστή για την
κοινωνική ευαισθησία της.
Ύστερα ανέβηκε στο Δημαρχείο.
-Κύριε Δήμαρχε, αυτό κι’αυτό οι άνθρωποι που διοικούν
αυτή την ΜΚΟ είναι κλέφτες, απατεώνες. Φοβάμαι πως και τα λεφτά που κατά
καιρούς τους έχουμε δώσει δεν πάνε εκεί που πρέπει. Πάνε στην τσέπη τους.
-Δεν βαριέσαι μωρέ Βασίλη, άσ’τους να πάνε στην ευχή. Έχουμε
σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούμε. Μήν μπούμε και σε τίποτα μπελάδες.
Σαν να ..ταράχτηκε, τα…ψιλομάσαγε ο Δήμαρχος, επέμενε ο
Βασίλης, που ήταν και της αντιπολίτευσης και έψαξε, ρώτησε και έμαθε πως ο κ.Δήμαρχος κάθε φορά που ενέκρινε τη χορηγία, έπαιρνε… μίζα
τα μισά. Το ίδιο συνέβαινε και με τις χορηγίες της Περιφερειακής Διοίκησης με
κάποιους σύμβουλους του Περιφερειάρχη.
Και του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, πήρε παραμάσχαλα τον φάκελο
με τα στοιχεία και τράβηξε κατά τον Εισαγγελέα.
-Το και το κ. Εισαγγελέα, πολύ φοβούμαι πως είναι
μπλεγμένος και ο κ.Δήμαρχος και κάποιος σύμβουλος στην Περιφέρεια. Εγκρίνουν
χορηγίες και παίρνουν μίζα!.
Τεράστιο το σκάνδαλο και στην πόλη αναστάτωση. Στη δίκη
πανζουρλισμός. Έπεσαν απάνω και κάτι πολιτικάντηδες κομματάρχες, δυό μέρες
παιδεύονταν οι δικηγόροι της υπεράσπισης, αλλά οι δικαστές άτεγκτοι.
Το κατηγορητήριο…φωτιά! γεμάτο κακουργήματα.
Και βγήκε η απόφαση:
Από οκτώ χρόνια στον Δήμαρχο και άμεση έκπτωση από το
αξίωμα, τι ίδιο σε δυό περιφερειακούς σύμβουλους και από 11 χρόνια και 5ετής
στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων στα δυό φιλαράκια της ΜΚΟ.
Η μάνα του Βασίλη στο χωριό περιμένει ακόμα τα…καλά
παιδιά να της φέρουν τα φάρμακά της.
Αυτή τη φορά άργησαν και ανησυχεί. Ανησυχεί πολύ!.
Του Μπάμπη Κ. Μώκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου