Ανέκδοτο: Πεντικιούρ, μανικιούρ...

Ο Γαβαλογιώρης, μετά από μιά επίσκεψή του στην Αθήνα, γυρίζει στο χωριό του. Η εμφάνιση του, όμως, είναι κάπως περίεργη για το μικρό χωριό και όλοι την σχολίαζαν. Ο φίλος του ο Κωστής από περιέργεια πάει στο σπίτι του Γιώργη.
– Πώς ήτονε Γιώργη η Αθήνα;
– Μια χαρά `τονε Κωστή.
– Μα… πες μου, ανάθεμά σε. Πως εκατήντησες ετσέ;
– Που να στα λέω Κωστή. Είχα ακουστά για κειονέ το Κολωνάκι και μιας και είχα λίγο χρόνο, είπα να πάω να κουρευτώ. Ρώτησα που μπορώ να κουρευτώ και με έστειλαν σε ένα μεγάλο κομμωτήριο. Πήγα μέσα κάθισα και ήρθε ένας κουνιστός άντρας. «Περμανάντ;» με ρωτά. «Ναι», απαντώ εγώ.
– Ήντα `ναι το περμανάντι; Μήπως επόνεσε;
– Όχι δεν επόνεσε… κάτι έκανε στο κεφάλι μου. Μετά ήρθε ένας άλλος κουνιστός και με ρωτάει «Μανικιούρ;». «Ναι» απαντώ.
– Ήντα `ναι πάλι κειονά το το μανικιούρι; Μήπως σε πόνεσε τούτονα;
– Όχι δεν πόνεσε, κάτι έκανε στα νύχια μου και εγώ δεν κατάλαβα καλά τι ήταν. Μετά ήρθε ακόμα ένας κουνιστός και με ρωτάει «Πεντικιούρ;». «Ναι» απαντώ.
– Χίλιοι διαόλοι μέσα σου! Μήπως σε πόνεσε το πεντικιούρι;
– Όχι δεν πόνεσε, κάτι έκανε στα πόδια μου… Μετά έφυγα. Το βράδυ, όπως τριγυρνούσα με ρωτάει ένας περαστικός. «Τραβεστί;». «Ναι» απαντώ εγώ. Εκεί Κωστή μου πόνεσα!!!

Πηγή:  cretans.gr