«Ο ΧΙΤΩΝΑΣ ΤΗΣ…ΔΙΑΝΕΙΡΑΣ» και η «ΟΙΜΩΓΗ ΤΩΝ…ΠΛΗΒΕΙΩΝ!...».

«Τα όρια της γλώσσας μου

είναι τα όρια του κόσμου!».-

 (Ludwig Josef Johann Wittgenstein-1889-1951).

(Αυστριακός Φιλόσοφος).

Θέατρο που δεν κόβει πιά…εισιτήρια!. Το ίδιο τροπάριο!. «Αριστερή»…κοπτοραπτική διαρκείας. Καταφανής υποτίμηση της λαϊκής νοημοσύνης. Δεν αντέχεστε πλέον. Σπάσατε όλα τα ρεκόρ. Τα…συντρίψατε!. Πολιτική αναξιοπρεπής ατέρμονη αμετροέπεια, αλαζονεία, θρασύτητα  και πολιτική αυθάδεια!.

Με τα τάχα μου …πειστικά σοβαροφανή «port paroles» σας …ξαμολυμένα σε…ράδια και κανάλια να προσπαθούν αγκομαχώντας

και…καταιδρωμένα να αιτιολογήσουν τα…αδικαιολόγητα. Και,να δηλώσεις,να αθύρματα,να φληναφήματα του τύπου: «Είμαστε υπερήφανοι για  ό,τι πήραμε με την αξιολόγηση!». «Πήραμε αυτό που ζητούσαμε!». «Πήραμε ρήτρα ανάπτυξης,πήραμε εγγυήσεις για το χρέος και οσονούπω βγαίνουμε στις αγορές!» «Έρχεται η ανάπτυξη!».-

Και τα ακούει αυτά ο άμοιρος ο ταλαιπωρημένος ο Ελληνας…τσιμπιέται και αναρωτιέται: -Καλά σε ποια χώρα ζώ; Πλάκα μου κάνουν; Εγώ ήξερα παλιά μια κοινωνιοκεντρική αντίληψη που την έλεγαν…αριστερά. Τί είναι τούτοι ρε παιδιά; Τι μου…τσαμπουνάνε; Εγώ πεινάω κι’αυτοί μου …πουλάνε…παντεσπάνι;

Φανερά εγκλωβισμένοι από καιρό στο ιδεοληπτικό σας vertico, μιθριδατικά, επίμονα και αναίσχυντα πλέον αναζητείτε συνενόχους. Που θα τους βρείτε; Οι …εύπιστοι τέλειωσαν!. Ευθύνεστε για όσα κάνετε,όπως τα κάνετε,για όσα δεν λέτε και για όσα λέτε-όπως τα λέτε.

Αδιέξοδα,απελπιστικές διαχειριστικές αριστερόφρονες …τσιριμόνιες και…κουνήματα. Συνεχής υποτίμηση και υπονόμευση του ορθού πολιτικού λόγου. Ακαταλαβίστικη λεξιπλοκή και η υποσχεσιολογία στο ζενίθ!. Στερέψατε από …αφηγήματα και ανατρέχετε αγχωτικά κραδαίνοντας …ρομφαία και φλάμπουρα συνεχούς κάθαρσης. Ο πολιτικός σας λόγος,αποκωδικοποιημένος πλέον δεν…φτουράει.

«Σύντροφοι»,το έχετε …τερματίσει. Λέτε και διαλαλείτε (και πάλι) ανακρίβειες,πασπαλισμένες με…ολίγον…εθνικολαικισμό και  ψεύδη. Ασύστολα ψεύδη. Συνεχής παραπλάνηση για «επιτέλους έξοδο από τα μνημόνια!».

(Ποια έξοδος; Σε τρεις μήνες έρχεται η επόμενη αξιολόγηση και τότε…«πού σε πονεί και που σε…σφάζει!). Τελειώστε πρώτα με κάτι…εργασιακά, με κάτι…συνδικαλιστικά, με κάτι…αποκρατικοποιήσεις,με κάτι ΔΕΗ…λιγνιτικά και ένα σωρό άλλα υπόλοιπα προαπαιτούμενα και τότε…τα λέμε.

Την ώρα που, η οιμωγή των, εξ αιτίας σας, πληβείων ηχεί στην χώρα απ’ακρου εις άκρον, σείς σπρώχνεται την κοινωνία όλο και προς τα κάτω, στην απόλυτη πενία, στην εξαθλίωση.

Μεταχειρίζεστε λέξεις και φράσεις προκειμένου να περιγράψετε πράγματα και γεγονότα, ενώ αυτές δεν απεικονίζουν τίποτε από την πραγματικότητα. Υπηρετώντας εγωπάθειες και πολιτική αυταρέσκεια, έχετε…ξεφύγει!

Καλά τα είπε ο Βιγκενστάιν: «Το είναι οφείλει να ταυτίζεται με την πραγματικότητα!». «Τα όρια της γλώσσας μου είναι τα όρια του κόσμου!».

Δηλαδή μιλώ και επιχειρηματολογώ για ό,τι αντιλαμβάνομαι όπως όλος ο κόσμος!.

«Σύντροφοι» προκαλείτε. Συμπεριφέρεστε σαν να μην μην έχετε πραγματικά αντιληφθεί τι συμβαίνει στη χώρα. Επιρρεπείς σε  αδιαπέραστη  πυκνή αχλύ  ιδεολογικών φαντασιώσεων ανάλογα πράττεται και πορεύεσθε. Θεωρείτε τον ελληνικό λαό χαχόλους και του απευθύνεστε με λόγο όχι «σπερματικό», χωρίς «ρεύμα συνείδησης», χωρίς διάκριση «οντολογικής διαφοράς» με λίγα λόγια, χωρίς ουσία; Δηλαδή μας κοροϊδεύεται; (Ο Έλληνας μπορεί να δεινοπαθεί, μπορεί να είναι άνεργος-χωρίς δουλειά- αλλά μην μας…δουλεύετε!). Ξεχάστε το, αυτό τέλειωσε!.

Η,όταν έρθει η ώρα θα …ξεψηφίσετε τα…ψηφισμένα για να μας ελαφρύνετε την ανείπωτη…οιμωγή και να βελτιώσετε τη ζωή μας; (Να το δώ και να…πεθάνω, όπως θα’λεγε και ο γνωστός κωμικός).

Με εμφανέστατες πρωτόγνωρες αντιδημοκρατικές θεσμικές παρεκκλίσεις, επικαλούμενοι πότε το δημόσιο συμφέρον, πότε κάποιον…πατριωτισμό, σκαρφίζεστε αδιάλειπτα ο,τι δήποτε,ώστε να καταφέρετε να φορέσετε στον λαό τον… Χιτώνα της Διάνειρας. Ως εκεί κοντεύετε να φθάσετε. Με μια διαφορά: Πλέον ο κόσμος δεν…τσιμπάει!. Αυτή τη φορά δεν θα σας…βγεί!

Και αν η Διάνειρα παραπλάνησε τον Ηρακλή και τον οδήγησε στην πυρά, με τον λαό τα πράγματα έχουν αλλάξει. Δεν πείθεται πλέον. Ο,τι και να του πείτε δεν σας πιστεύει….Και ξέρετε γιατί; Με ότι έχει πάθει, έχει μάθει και μπορεί ξεκάθαρα να διακρίνει τους …μύθους από τα…παραμύθια!...

Του Μπάμπη Κ. Μώκου