Πρόκειται για την πρώτη σύζυγο του Ανδρέα Παπανδρέου, Χριστίνα Ρασσιά, με την οποία ο αείμνηστος ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ παντρεύτηκε το 1941 και χώρισαν το 1951, χωρίς να αποκτήσουν παιδιά και ενώ είχε γνωρίσει τη νεαρή τότε Μαργαρίτα Τσαντ.
Ωστόσο, μετά από αρκετά χρόνια, έγινε γνωστό ότι η ψυχίατρος Χριστίνα Ρασσιά είχε περιγράψει σε χειρόγραφα της την εμπειρία ζωής από τον γάμο της με τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, που μεταφέρθηκε σε βιβλίο το 1992 με τίτλο «10 χρόνια σύζυγος του Ανδρέα Παπανδρέου».
Στις 200 σελίδες της «αυτοβιογραφίας» της Ελληνοαμερικανίδας από τη Λακωνία περιγράφονται αθέατες πλευρές του χαρακτήρα του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και λεπτομέρειες από τη συζυγική τους ζωή.
«Όταν απαντώ ότι ο γάμος μου μαζί του ήταν σκέτη καταστροφή δείχνουν να δυσπιστούν. Αν ήταν τόσο απαίσια τα πράγματα, με ρωτούν, τότε γιατί έμεινα μαζί του δέκα ολόκληρα χρόνια; Για τρεις ολόκληρες δεκαετίες έψαχνα μέσα μου να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Κατά ένα μέρος, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όταν ο Ανδρέας ήρθε στη ζωή μου βρισκόμουν σε αδιέξοδο και δεν έβλεπα άλλη οδό διαφυγής, εκτός από τον γάμο», αναφέρει μεταξύ άλλων, ενώ σε άλλο απόσπασμα αποκαλύπτει: «Όσο για τον χαρακτήρα του Ανδρέα, χρειάστηκα πολλά χρόνια για να τον αναλύσω ικανοποιητικά. Και ο πραγματικός Ανδρέας Παπανδρέου δεν μοιάζει καθόλου με τη δημόσια εικόνα που τόσο προσεκτικά έχει καλλιεργήσει από τότε που εγκατέλειψε τη φιλόδοξη ακαδημαϊκή καριέρα του για να γίνει πολιτικός και οξύς πολέμιος των Ηνωμένων Πολιτειών».
Η Χριστίνα Ρασσιά περιγράφει στο βιβλίο της και την τελευταία φορά που μίλησε με τον Ανδρέα: «Καθόλου δεν έδινε την εντύπωση του μελλοντικού πρωθυπουργού της Ελλάδας. Η Μαργαρίτα είχε μόλις γεννήσει το πρώτο τους παιδί, έναν γιο που ονόμασαν Γιώργο, και έδειχνε εντελώς πνιγμένος από τις ευθύνες για το μεγάλωμα ενός νεογέννητου».
Στο τέλος του βιβλίου γίνεται αναφορά και στη φήμη του… Δον Ζουάν που αποκτούσε στην Ελλάδα ο πρώην σύζυγός της. «Ένα πράγμα που με έκανε τότε να διστάσω να πω τις απόψεις μου για τον Ανδρέα ήταν η φήμη που αποκτούσε στην Ελλάδα σαν Δον Ζουάν, που συνεχώς μεγάλωνε στα χρόνια που ακολούθησαν και που μου φαινόταν εντελώς ξένη προς τον χαρακτήρα του. Σε όλα τα χρόνια που ήμασταν μαζί, δεν είδα σε αυτόν κανένα χαρακτηριστικό εραστή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου