Αισώπου μύθοι.

Η Αλκυόνη
Η Αλκυόνη είναι ένα πουλί φιλέρημο που ζει συνήθως κοντά στη θάλασσα. Λένε πως για να γλιτώσει από το κυνήγι των ανθρώπων στήνει τη φωλιά της και κλωσσάει τ' αυγά της στα βράχια της παραλίας.
Κάποτε, όταν επρόκειτο να γεννήσει πήγε σ’ ένα ακρωτήριο και βλέποντας ένα βράχο μέσα στη θάλασσα άφησε εκεί τα’ αυγά της. Μια φορά που βγήκε για να βρει τροφή συνέβη να ξεσπάσει δυνατός αέρας και η θάλασσα φουρτούνιασε. Τα κύματα ανέβηκαν ως τη φωλιά της, την κάλυψαν και τα πουλάκια της πνίγηκαν.
Η Αλκυόνη όταν είδε τι συνέβη είπε: «Εγώ η παλαβή φταίω, που θεωρούσα τη στεριά επικίνδυνη και φυλαγόμουν και ήρθα εδώ στη θάλασσα, που μου στάθηκε πολύ πιο άπιστη».

Ο αγαλματοπώλης

Κάποιος έφτιαξε ένα ξύλινο Ερμή και πήγε στην αγορά να τον πουλήσει. Ωστόσο δεν ζύγωνε κανένας αγοραστής και για να προσελκύσει τον κόσμο άρχισε να φωνάζει πως πουλά ένα θεό που φέρνει ευτυχία και προσπορίζει κέρδη. Τότε ένας από εκείνους που έτυχε να είναι κοντά του λέει: «Φίλε μου, γιατί αφού έχει τέτοιες ιδιότητες τον πουλάς και δεν τον κρατάς να απολαμβάνεις εσύ τα καλά που φέρνει;».
«Γιατί εγώ, αποκρίθηκε αυτός, έχω ανάγκη από κάποια επείγουσα βοήθεια, ενώ αυτός συνηθίζει να φέρνει τα κέρδη αργά».

Η αλεπού και η μαϊμού

Μια αλεπού και μια μαϊμού, λογόφερναν για την αρχοντιά τους. η καθεμιά ήθελε να κάνει την άλλη να πιστέψει πως ήταν από μεγάλο σόι. Η λογομαχία τράβαγε του μάκρους, όταν έτυχε οι δυο κυράδες να περνάνε από ένα νεκροταφείο. Άρχισε λοιπόν η καλή σου η μαϊμού ν’ αναστενάζει και να δακρύζει.
- Τι έπαθες; τη ρώτησε η αλεπού. Γιατί σ’ έπιασαν ξαφνικά τα κλάματα;
- Αχ! πώς να μην κλαίω, έκανε η μαϊμού, όταν βλέπω τις μαρμαρένιες επιτάφιες στήλες τόσων ένδοξων προγόνων μου!
Γυρίζει τότε η αλεπού και της λέει:
- Ε, τι να σου κάνω, κυρά – μαϊμού; Ό,τι θέλεις μπορείς να λες! Οι πεθαμένοι που ‘ναι θαμμένοι σε τούτο το νεκροταφείο, δεν μπορούν να σηκωθούν και να στις βρέξουν!

Συμμαχία λύκων και σκυλιών

Οι λύκοι κάποτε είπαν στα σκυλιά:
- Τι λόγο έχουμε να μαλώνουμε αδιάκοπα; Μοιάζουμε τόσο, που μπορούμε θαυμάσια να μονιάσουμε πια σαν αδέρφια. Στο μόνο που διαφέρουμε, είναι στη γνώμη. Σ’ εμάς αρέσει η ελεύθερη ζωή, ενώ εσείς είστε δούλοι των ανθρώπων. Κάθεστε να σας δέρνουν και να σας δένουν με το λουρί και σεις τους φυλάτε τα πρόβατα και τους γλείφετε τα χέρια. Ύστερα αυτοί, για το ευχαριστώ, σας πετούν τα κόκαλα που δεν μπορούνε να φάνε οι ίδιοι. Αν, λοιπόν, θελήσετε ν’ αλλάξετε γνώμη, παραδώστε μας τα κοπάδια. Θα τα ‘χουμε συντροφικά και θα τρώμε ώσπου να χορτάσουμε.
Οι σκύλοι παραδέχτηκαν πως όλ’ αυτά ήταν πολύ σωστά. Παράδωκαν λοιπόν τη στάνη στους λύκους, και περίμεναν. Οι λύκοι όμως, όταν βρέθηκαν στη στάνη, πρώτα τα σκυλιά σκότωσαν, για να τρώνε τα πρόβατα ανεμπόδιστοι.

Διαβάστε περισσότερα: Αισώπου μύθοι