ΕΑΤ-ΕΣΑ το κολαστήριο της Χούντας...[photo-video]

photo by: Αντώνης Λιοναράκης

 

Τα αρχικά ΕΑΤ-ΕΣΑ σήμαιναν "Ειδικό Ανακριτικό Τμήμα" της "Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας" και υπήρξε η μυστική αστυνομία και το βασικό τμήμα ασφάλειας κατά την περίοδο της δικτατορίας 

Από: www.lifo.gr
Ανεβαίνοντας την λεωφόρο της Βασιλίσσης Σοφίας με κατεύθυνση προς Κηφισιά, στα αριστερά μας, πριν από το Μέγαρο Μουσικής, συναντάμε το Πάρκο Ελευθερίας και το άγαλμα του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Ανεβαίνοντας την οδό Ευζώνων που βρίσκεται αριστερά του πάρκου και πίσω από το Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, ένα μικρό σύμπλεγμα κτηρίων που σήμερα ανήκει στον Δήμο Αθηναίων, κρύβει μια από τις πιο σκοτεινές και μαύρες σελίδες της νεώτερης ελληνικής ιστορίας.
Σε αυτόν τον χώρο λοιπόν υπήρξε το αρχηγείο της δολοφονικής ΕΑΤ-ΕΣΑ που δημιουργήθηκε αμέσως μετά τον Εμφύλιο το 1951. Τα αρχικά της σήμαιναν "Ειδικό Ανακριτικό Τμήμα" της "Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας" και υπήρξε η μυστική αστυνομία και το βασικό τμήμα ασφάλειας κατά την περίοδο της δικτατορίας των Συνταγματαρχών από το 1967 μέχρι το 1974.
Η ΕΣΑ λειτουργούσε στην αρχή σαν τμήμα αστυνόμευσης του Στρατού Ξηράς, ενώ μέχρι πριν την ίδρυση της τα καθήκοντα αυτά ασκούσε η Χωροφυλακή.
Οι αντρες της ΕΣΑ φορούσαν, αλλά και φοράνε, μετά την πτώση της Χούντας και την αλλαγή του ονόματος της από τον Ευ. Αβέρωφ σε Στρατονομία, χαρακτηριστική στολή με γαλάζιο πηλίκιο και λευκά περιβραχιόνια ενώ φέρουν μεγάλα ξύλινα γκλομπς. 

Τον Απρίλιο του 1967, λίγο μετά την κατάληψη της εξουσίας μετά από πραξικόπημα, ο ηγέτης της χούντας, Γεώργιος Παπαδόπουλος διόρισε τον Δημήτριο Ιωαννίδη επικεφαλής της EΣA, η οποία μετατράπηκε στο πιο πιστό στη Χούντα σώμα ασφαλείας της Ελλάδας.
Όταν ο Παπαδόπουλος κήρυξε στρατιωτικό νόμο μετά το πραξικόπημα του 1967, αυξήθηκε η δύναμη της ΕΣΑ ακόμη περισσότερο, καθιστώντας τη χούντα επικεφαλής του βραχίονα του νόμου και της τάξης, καθώς και (κυρίως) της καταστολής.
Επί Ιωαννίδη, έφτασε να έχει δύναμη 20.000 ανδρών και έγινε μια πανίσχυρη παραστρατιωτική οργάνωση, που θα χρησιμοποιούσε ο επικεφαλής της το 1973 για να ανατρέψει τον Παπαδόπουλο.

Χιλιάδες πολιτικοί αντίπαλοι της χούντας συνελήφθησαν από την EΣA και στάλθηκαν σε ορισμένα από τα πιο έρημα νησιά του Αιγαίου.
Σε πολλές από τις καταγγελίες για βασανιστήρια κρατουμένων στο πλαίσιο του καθεστώτος Παπαδόπουλου συμμετέχει η ΕΥΔ, και ιδίως στην ανάκριση το Ειδικό Ανακριτικό Τμήμα (ΕΑΤ).
Κατά τη διάρκεια της επταετίας αναφέρθηκε, κατά τη διάρκεια ανακρίσεων, χρήση βασανιστηρίων από την ΕΣΑ.
Ο Αλέξανδρος Παναγούλης ήταν ένα παράδειγμα ενός ατόμου σε βασανιστήρια από το ΕΑΤ-EΣA μετά την απόπειρα δολοφονίας του συνταγματάρχη πραξικοπηματία Γεώργιου Παπαδόπουλου, τοποθετώντας αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό την παραλιακή οδό Αθηνών-Σουνίου από όπου πέρναγε η αυτοκινητοπομπή του Παπαδόπουλου, μη καταφέρνοντας όμως να επιτύχει τον στόχο λόγω καθυστέρησης της έκρηξης, ενώ ο πολιτικός Νίκος Κωνσταντόπουλος είναι ένα άλλο παράδειγμα.
Χαρακτηριστική για την βιαιότητα τον βασανιστηρίων είναι η ιστορία του Σπύρου Μουστακλή, αξιωματικού του ελληνικού στρατού με αντιδικτατορική δράση, ο οποίος συνεπεία των βασανιστηρίων του ΕΑΤ-ΕΣΑ έμεινε παράλυτος και δεν κατάφερε ποτέ να ξαναμιλήσει.

Όλα τα μέλη της ΕΣΑ είχαν επιστρατευτεί αρχικά σε κανονική στρατιωτική θητεία και έπειτα στην ΕΣΑ αφού πρώτα περνούσαν σειρά μεθοδικών εκπαιδεύσεων για μήνες ώστε να προετοιμαστούν κατάλληλα ψυχολογικά για τα βασανιστήρια των συλληφθέντων.
Δόγμα της ΕΣΑ ήταν το ¨Φίλος ή σακάτης βγαίνει όποιος έρχεται εδώ μέσα¨. Χρειάστηκε να περάσουν χρόνια και μόλις τον Μάρτιο του 1997, τριάντα ολόκληρα χρόνια από την επιβολή της δικτατορίας, κηρύχθηκαν διατηρητέα τα τέσσερα πέτρινα κτήρια.

  Η απόφαση του τότε υπουργού ΠΕΧΩΔΕ έκανε λόγο για χαρακτηριστικά δείγματα της στρατιωτικής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα. Η ιστορική «ταυτότητά» τους αναγνωρίστηκε από τις αρχές λίγο αργότερα, όταν ο χώρος εκχωρήθηκε στους αγωνιστές της δημοκρατίας. Το βασικό κτήριο στεγάζει το Μουσείο του Αντιδικτατορικού Αγώνα και άλλο ένα διαχειρίζεται ο Σύλλογος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών (ΣΦΕΑ). Τα υπόλοιπα δύο έχουν παραχωρηθεί στον Δήμο Αθηναίων καλύπτοντας ανάγκες του Κέντρου Τεχνών και του Μουσείου Ελευθέριου Βενιζέλου.

  

ΠΗΓΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ www.lifo.gr