« Εορτασμών συνέχεια κι εφέτος στην Αμφιλοχία. Μετά το πανδαιμόνιο εκδηλώσεων των περασμένων ετών, στήθηκε κι εφέτος ένα πραγματικό πανηγύρι εορταστικών δρωμένων ». Αυτή, βέβαια, θα μπορούσε να ήταν η εισαγωγή για την παρουσίαση του προγραμματισμού ενός δήμου με σοβαρότητα οργάνωσης και στόχευσης. Η δική μας πραγματικότητα, δυστυχώς, μαστίζεται από την παντελή απουσία ανθρώπων με οραματικό πνεύμα και ικανότητα να θέσουν σε κίνηση τις δημιουργικές δυνάμεις και δυνατότητες του τόπου μας. Είναι οι αιώνιοι σύζυγοι της εξουσίας, κατά παραφθορά τού Ντοστογιέφσκι…Κι αν κι αυτά τα Χριστούγεννα αντικρίζουμε στην κεντρική πλατεία ένα δέντρο – συρματόπλεγμα, ας ευχηθούμε τουλάχιστον να μη συμβολίζει τα συρματένια δεσμά τής συνεχούς απαξίωσης της περιοχής μας… και τελικά τής ποιότητας ζωής μας… Κι αν κι εφέτος η μόνη σταθερή αξία εκδηλώσεων είναι η κακόγουστη χρήση τού στερεοφωνικού εξοπλισμού με τη μουσική στη διαπασών, ας ευχηθούμε να μη συμβολίζει το διαρκές τριβέλισμα του μυαλού μας από λόγους ξύλινους και υποσχέσεις ανεκπλήρωτες! Είμαστε σχεδόν έτοιμοι να γραφτούμε στο Βιβλίο Γκίνες: ένας από τους μεγαλύτερους σε έκταση δήμους τής χώρας, και το Πνεύμα των Χριστουγέννων κοντεύει πια να μην περνά ούτε ξυστά από τα όριά του! Μεγάλο κατόρθωμα, ισοδύναμο των μεγαλύτερων προεκλογικών δεσμεύσεων και «αθυροστομιών»…
Είναι, όμως, οι αποτελματωμένες αυτές γελοιότητες που μπορούν να ξαναβάλουν τον δήμο μας στο επίκεντρο του τοπικού και περιφερειακού ενδιαφέροντος, να τον καταστήσουν ξανά τουριστικό σημείο αναφοράς για την περιοχή; Το μόνο, δυστυχώς, που μπορούν να ξαναβάλουν είναι το ίδια ξαναζεσταμένο φαγητό στο συνεχώς μειούμενο οικονομικά και πολιτιστικά τραπέζι μας. Κι ήταν, αλήθεια, τόσο δύσκολο, ως σύλληψη κι εφαρμογή, η κεντρική πλατεία να μετατραπεί σε μια πραγματικά εορταστική «ονειρούπολη», με παγοδρόμιο, σπιτάκια ζαχαρωτών και χριστουγεννιάτικα δρώμενα, αποτελώντας πόλο έλξης επισκεπτών και διαφημιστικό εργαλείο προβολής των εθίμων και παραδόσεών μας; Ψιλά γράμματα για εκείνους που θεωρούν ως μεγαλούργημα το συρμάτινο τερατούργημα ενός δέντρου ξεγυμνωμένου την ημέρα και ακαλαίσθητου τις βραδιές, δίχως μια κορδέλα και δυο κλαδιά να το στολίζουν στοιχειωδώς…
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έχουν κατορθώσει το ακατόρθωτο, να απογυμνώσουν και την πόλη από κάθε ουσιαστική και οργανωμένη εμπορική – επιχειρηματική δραστηριότητα, ξεστρατίζοντας, αρκετά χρόνια πριν την κατασκευή της Ιονίας Οδού, τον δήμο μας από το γεωγραφικά στρατηγικό του πλεονέκτημα. Αδυνατούν, καθώς φαίνεται, να καταλάβουν ότι νεότερη ιστορία τής Αμφιλοχίας θεμελιώνεται πάνω στις βάσεις ενός καραβάν σεράι, ενός δηλαδή διαμετακομιστικού σταθμού υπηρεσιών. Κι ως εκ τούτου, αδυνατούν να στηρίξουν και να αναθερμάνουν τις αναπτυξιακές εκείνες συνιστώσες της πόλης μας, που θα την καταστήσουν ένα σύγχρονο τουριστικό κέντρο με ποικιλία διεξόδων αναψυχής, διασκέδασης και πολιτισμού.
Το πεζοδρομημένο ιστορικό κέντρο θα μπορούσε να αποτελέσει μια καλή αφετηρία για τη συνολική οικονομική ανάνηψη της πόλης. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, θα απαιτούσε έναν επαρκώς μελετημένο σχεδιασμό κινήτρων, φορολογικών και άλλων, για την ενίσχυση τόσο των υπαρχόντων επιχειρηματιών όσο και για την προσέλκυση καινούργιων από τις γύρω περιοχές, φέρνοντας μαζί τους τον δικό τους κόσμο επισκεπτών και τις δικές τους ιδέες επιχειρηματικότητας. Είναι, άλλωστε, παράλογο να συνορεύουμε με δύο μεγάλες πόλεις, Αγρίνιο, Άρτα, και να μην έχουμε ως δήμος σχεδόν κανένα οικονομικό όφελος από τις ανάγκες τού πληθυσμού τους για αναψυχή και διασκέδαση. Είναι παράλογο να αφήνουμε αναξιοποίητους τους γαστριμαργικούς μας θησαυρούς, το φυσικό μας κάλλος και τόσα άλλα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, γενόμενοι οι τυφλοί διακονιάρηδες σ’ αυτή την εύφορη κοιλάδα!
Όσο, βέβαια, διαρκεί η «εορταστική καταχνιά» δικαιούμαστε να παραμένουμε αποτυφλωμένοι μπροστά και στο εφετινό ρεσιτάλ ευφάνταστων πανηγύρεων και συλληπτικά ασύλληπτων παραστάσεων για μικρούς και μεγάλους! Ο δήμος μας έχει δει και χειρότερα, και η Αμφιλοχία θα αντέχει πάντα και λίγη περισσότερη κακογουστιά… Ο χρόνος αλλάζει… καμιά, όμως, αλλαγή δεν έρχεται πριν αλλάξουμε κι οι ίδιοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου