Σάββατο πρωί είναι η μέρα που πάμε να πάρουμε ψάρια, όσο μπορούμε ακόμα να τρώμε μια φορά τη βδομάδα από δαύτα, πλην σαρδέλας και γαύρου.
Από ιδεολογία και από προσωπικές σχέσεις παίρνω ψάρια από μαγαζί φίλου μου, παρότι το ξέρουμε κι αυτός κι εγώ, ότι στη λαϊκή μπορώ να βρω φτηνότερα. Ίσως όχι κάτι ειδικό που μπορεί να θέλω, πάντως.
Από ιδεολογία και από προσωπικές σχέσεις παίρνω ψάρια από μαγαζί φίλου μου, παρότι το ξέρουμε κι αυτός κι εγώ, ότι στη λαϊκή μπορώ να βρω φτηνότερα. Ίσως όχι κάτι ειδικό που μπορεί να θέλω, πάντως.
Και από τη στιγμή που οι ψαράδες εκεί κόβουν κανονικά αποδείξεις πια, η «ιδεολογία» που ανέφερα παραπάνω δεν είναι η μη στήριξη του παραεμπορίου, αλλά η στήριξη αυτού που εννοούμε «αγορά της πόλης», δηλαδή βασικά ανθρώπους που τους βρίσκουμε για μια μπύρα ή σε μια κοινωνική εκδήλωση.
Ούτε κι ο ίδιος ο φίλος μου έχει κάποιο πρόβλημα με τους νόμιμους, πέραν του ότι εκείνος αναγκάζεται να εμπορεύεται με διαπροσωπικές σχέσεις πλέον γιατί ενοίκια, φόροι, τέλη, ταμεία και όλα τα συμπαρομαρτούντα τον έχουν κάνει μη ανταγωνιστικό.
Έχει όμως πρόβλημα με το παραεμπόριο που είναι παντού και θερίζει. Ποιο ακριβώς; «Αυτό του τελάλη στο δρόμο, πάνω στην καρότσα, χωρίς πάγο και σε κάτι τενεκέδες με σκορβούτο που πουλάει 3 κιλά λίγδες 10 ευρώ!» μου λέει, πρωί-πρωί εξοργισμένος. Και χωρίς παραστατικά και αποδείξεις, εννοεί.
Μετά ξεκινά η γνωστή κουβέντα για το ποιος φταίει. Αν φταίμε εμείς οι δημοσιογράφοι που «δεν τα λέμε, δεν τα γράφουμε» ή φταίνε οι ίδιοι οι ιχθυέμποροι που δεν τραβάνε μαζικές αγωγές κατά των αρχών του Εμπορίου για αθέμιτο ανταγωνισμό. Και φυσικά πάντα αυτή η κουβέντα καταλήγει με τον φίλο μου να φωνάζει «τι θα κάνουμε εμείς με τα μαγαζιά, κλέφτες θα γίνουμε;» και γω να του προβλέπω ότι μόλις θα γράψω για το θέμα, σίγουρα θα βρεθούν πολλοί που θα πουν «Έλα μωρέ τώρα αυτό σε πείραξε; Άσε τον κόσμο να πουλήσει καμιά λιγδοπούλα να ζήσει. Δεν κοιτάς αυτούς που τα φάγανε με τους εργολάβους και σε πείραξε ο πλανόδιος…κλπ, κλπ».
Μετά από κάποιο σημείο δεν μπορείς να κάνεις πολλά. Αυτό το πράγμα με τα τελάρα στις καρότσες θα γίνεται μέχρι τον Δεκέμβρη και μετά θα έρθει και άλλο κύμα. Εννοείται ότι πρόκειται για ψαράδες από τα παράλια του νομού που τα πουλάνε οι ίδιοι αλλά, πολλές φορές, ούτε ψαράδες είναι ούτε τα ψάρια είναι καν από Ελλάδα.
Ο φίλος μου ο έμπορος, αλλά και τόσοι άλλοι που πλήττονται από το παραεμπόριο, θα συνεχίσουν κανονικά να αναρωτιούνται που είναι η αστυνομία, το τμήμα εμπορίου και το κάνουν οι αρχές. Και να καταλήγουν στο «θα φάνε καλά στις εκλογές».
Όμως μάλλον θα έπρεπε να αναρωτιούνται αν οι πολίτες βοηθούν και θέλουν τις αρχές να κάνουν ελέγχους σε όλους. Αν κάποιοι που πλήττονται από το παραεμπόριο κάνουν τα στραβά μάτια όταν το βλέπουν να γίνεται δίπλα τους.
Φαντάζομαι κάποιον που θα αποφάσιζε ότι δεν θα πωλείται τίποτε χωρίς παραστατικά και αποδείξεις στην περιοχή. Πρώτον, θα γινόταν πόλεμος και μετά θα άρχιζαν οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις ποιος είναι πιο πολύ με τον λαό.
Οπότε; Οπότε ο φίλος μου την έχει άσχημα…
Γ.Σ. www.agrinionews.gr
