Πρόσκληση για παρουσίαση των βιβλίων της Νένας Μπούρα

Με χαρά σας προσκαλώ στην παρουσίαση του δεύτερου βιβλίου μου στις 27 Ιανουαρίου στο Δημαρχείο Αμφιλοχίας από τις 7 το απόγευμα έως τις 9 .
ΝΕΝΑ ΜΠΟΥΡΑ.. 

Διαβάστε στους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών, την συνέντευξη στη συγγραφέα Νένα Μπούρα και γνωρίστε την καλύτερα!

Ποια είναι η διαφορά των λαϊκών παραμυθιών από τα σύγχρονα;

Ν.Μ.: Τα λαϊκά παραμύθια είναι ένα σημαντικό κομμάτι της λαογραφίας μας, αλλά κι όλων των λαών, γιατί όλοι έφτιαχναν παραμύθια. Ήταν μια εσωτερική ανάγκη για ψυχαγωγία ή έμμεσο διδακτισμό. Δεν ξέρουμε πότε ξεκίνησαν και ποιος ήταν αυτός που τα πρωτοσκάρωσε, όμως ξέρουμε πως ήταν προς τέρψη των ενηλίκων μόνο. Άλλωστε, αυτό αποδεικνύεται από τα παραμύθια με τις άσεμνες ή βίαιες σκηνές. Τα λαϊκά παραμύθια δε γράφτηκαν από έναν συγκεκριμένο δημιουργό, αλλά είναι δημιούργημα ανώνυμων παραμυθάδων που τα μετέφεραν από το στόμα στο αυτί και από το αυτί στο στόμα, μέσα στα καφενεία, στα καραβάνια, στα νυχτέρια, τις κρύες νύχτες του χειμώνα δίπλα στα τζάκια ή τα ξάστερα βράδια του καλοκαιριού έξω στις αυλές που κοιμούνταν στα αυτοσχέδια κρεβάτια τους, για να δροσιστούν.Τα σύγχρονα παραμύθια, ή λογοτεχνήματα για παιδιά θα τα έλεγα εγώ, είναι ενός δημιουργού και απλοποιημένα, αφού έγινε «αποπαίδωση» του παραμυθιού, δηλαδή η προσαρμογή του στο παιδικό κοινό, απαλλαγμένο από βίαιες σκηνές και εμπλουτισμένο με σύγχρονους προβληματισμούς και βιώματα του κάθε δημιουργού.

Ποια είναι η διαφορά των λαϊκών παραμυθιών από τα σύγχρονα;

Εκτός από συγγραφέας είστε και δασκάλα. Πιστεύετε ότι τα παιδιά γνωρίζουν τα λαϊκά παραμύθια της πατρίδας μας ή προτιμούν τα σύγχρονα;

Ν.Μ.: Δυστυχώς, κατά την γνώμη μου, το λαϊκό παραμύθι άρχισε να εκλείπει από τις βιβλιοθήκες μας. Επικράτησαν τα έντεχνα-σύγχρονα παραμύθια που είναι πιο ελκυστικά λόγω εικονογράφησης, διαφήμισης, λόγω του ότι είναι πιο απλοϊκά ή η ήρωες είναι πιο όμορφοι.

Τα τελευταία χρόνια, όμως, με λύπη μου διαπιστώνω πως τα παιδιά δε διαβάζουν καν παραμύθια, πέραν της προσχολικής τους ηλικίας, γιατί επικράτησε η άποψη από τους μεγάλους πως «είσαι μεγάλο παιδί για να διαβάζεις παραμύθια». Με αυτόν τον τρόπο υποτιμήθηκε η αξία του παραμυθιού, περιορίστηκε η φαντασία τους και η τεχνολογία «έκλεψε» τη λαλιά. Σε αυτό το σημείο, λοιπόν, ως δασκάλα λέω πως πρέπει ο δάσκαλος να παρέμβει και να αξιοποιήσει εκπαιδευτικά το παραμύθι μέσα στην τάξη. Αποτέλεσμα αυτής της σκέψης και θέλοντας να γνωρίσουν τα παιδιά το λαϊκό παραμύθι, άρχισα εκτός από την συγγραφή παραμυθιών να ασχολούμαι και με την αφήγηση λαϊκών παραμυθιών, σε μικρούς και μεγάλους.

Να μοιράζω τις ιστορίες μου σε κατασκηνώσεις, σε πλατείες, σε σχολεία και όπου υπάρχουν άνθρωποι που έχουν «ανοιχτές ψυχές» και αυτιά για παραμύθια.

Τα παραμύθια είναι τελικά μόνο για παιδιά ή έχουμε και εμείς οι ενήλικες ανάγκη από παραμύθια, από παρηγοριά;

Ν.Μ.: Είναι ανάγκη όλων μας η παρηγοριά, άλλωστε το παραμύθι προέρχεται από την λέξη παραμυθία που σημαίνει παρηγοριά.

Δεν είναι τα παραμύθια μόνο για διασκέδαση, αλλά και για να εκφράζουν αλήθειες με αλληγορικό τρόπο. Μέσα από αυτά που διαβάζει το παιδί ή ο ενήλικας, μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα το περιβάλλον γύρω τους, έτσι ώστε, όταν έρθουν αντιμέτωποι με άσχημες καταστάσεις να μπορούν να νικήσουν ακόμα και τον δράκο.

Εκτός από τα λαϊκά παραμύθια, έχετε σκεφτεί να ασχοληθείτε και με κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος; (Ποίηση, μυθιστόρημα, διήγημα).

Ν.Μ.: Δεν γράφω μόνο παραμύθια, ασχολούμαι και με την ποίηση. Άλλωστε, συμμετέχω και στην ποιητική συλλογή E-POEM των ίδιων εκδόσεων. Έχω γράψει ποιήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά, σε διαγωνισμού ποίησης. Ήταν το πρώτο λογοτεχνικό είδος που αγάπησα από μικρή. Επίσης γράφω και διηγήματα. Στη συλλογή«ΘΡΥΛΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ VI» συμμετέχω με ένα μου διήγημα, τελείως διαφορετικό από ότι με έχουν συνηθίσει οι αναγνώστες μου. Τέλος, όπως προείπατε, υπάρχουν παραμύθια μου σε διάφορες συλλογές των ίδιων εκδόσεων «Στην ανέμη τυλιγμένη», «Δώσε κλώτσο να γυρίσει», «Θρύλοι του Σύμπαντος V».

Πιστεύετε ότι συγγραφέας γεννιέται κανείς ή γίνεται με μια βοήθεια; (Σεμινάρια δημιουργικής γραφής).

Ν.Μ.: Κατά την γνώμη μου, κάθε άνθρωπος γεννιέται με ένα «τάλαντο», με ένα ταλέντο, που του επιτρέπει να μεγαλουργήσει, είτε στη μουσική, είτε στη γραφή, είτε στον αθλητισμό. Όμως, δεν αρκεί να γεννηθείς με μια κλίση σε κάτι, πρέπει να το ενισχύσεις αυτό. Στην περίπτωση ενός, που έχει ταλέντο στη γραφή και μπορεί να συνταιριάζει λέξεις, πρέπει να μελετήσει, να «σβήσει δημιουργικά και να γράψει». Ίσως, τα σεμινάρια να του ανοίξουν τους πνευματικούς του ορίζοντες, να του δώσουν ιδέες που μέχρι τότε δεν είχε σκεφτεί και ίσως ανακαλύψει και κάποιο ακόμα ταλέντο του.

Να αγαπήσει πραγματικά αυτό που κάνει και να το κάνει με μεράκι, για να έχει απόδοση. Άλλωστε, όπως είπε και ο Φρανσουά Μωριάκ, Γάλλος μυθιστοριογράφος, «ο άνθρωπος που δουλεύει με τα χέρια είναι εργάτης, με τα χέρια και το μυαλό τεχνίτης, με τα χέρια, το μυαλό και την καρδιά, καλλιτέχνης».

Προσωπικά, δε μου αρέσει ο τίτλος του συγγραφέα, γιατί προϋποθέτει μια σπουδή, μια τεράστια πείρα στη συγγραφή. Προτιμώ τον τίτλο του παραμυθά-παραμυθοποιού, που, καθισμένος οκλαδόν, μοιράζει τις ιστορίες του σε έναν κύκλο ανθρώπων. Αυτό με εκφράζει καλύτερα και ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου, αφού είχα την χαρά να ζήσω από κοντά τέτοιου είδους παραμυθάδες, που δεν ήταν άλλοι από τους παππούδες μου.

Πόσο εύκολο, κατά τη γνώμη σας, είναι για έναν νέο συγγραφέα να δει τα κείμενά του να εκδίδονται;

Ν.Μ.: Σίγουρα είναι αρκετά δύσκολα, αν είσαι νεοεμφανιζόμενος ή δεν έχεις γνωριμίες και διαφήμιση ή ακόμα και πολλά χρήματα, για να μπορέσεις να έρθεις σε επαφή με μεγάλους εκδοτικούς οίκους και να σου εκδώσουν το βιβλίο σου. Τα τελευταία, όμως, χρόνια, έχουν ιδρυθεί νέοι εκδοτικοί οίκοι. Σίγουρα όχι με το εύρος και τη φήμη των μεγάλων εκδοτικών, όμως πραγματικά στέκονται με σεβασμό στα πνευματικά παιδιά των συγγραφέων. Έτσι, έχουν δώσει μια ευκαιρία σε ανθρώπους που μπορεί να είχαν γράψει κάτι καλό και σε άλλη περίπτωση να ήταν απορριπτέο, επειδή μπορεί να μην ήταν τόσο εμπορικό. Και στη δική μου περίπτωση, ο εκδοτικός οίκος των Συμπαντικών Διαδρομών, με έμφαση στα βιβλία φανταστικής λογοτεχνίας, μου έδειξε εμπιστοσύνη. Πιστεύω έχουμε μια πολύ καλή συνεργασία μέχρι τώρα.

Ποια είναι η γνώμη σας για τους Έλληνες αναγνώστες; Διαβάζουν βιβλία ή τα θεωρούν είδος πολυτελείας, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης;

Ν.Μ.: Από έρευνες που κατά καιρούς διαβάζω σε εφημερίδες και διάφορα άλλα έντυπα, αλλά και από τον κύκλο μου, που είναι ένα δείγμα και αυτό της κοινωνίας μας. Βλέπω πως οι Έλληνες δεν ασχολούνται όσο θα έπρεπε με το διάβασμα. Είτε γιατί το βαριούνται, είτε γιατί βλέπουν τηλεόραση, είτε γιατί δεν έχουμε την κουλτούρα την κατάλληλη, έτσι αφήνουν τα βιβλία να σκονίζονται στις βιβλιοθήκες. Δεν πιστεύω πως η κρίση μείωσε την ανάγκη να διαβάσουμε ένα βιβλίο. Άλλωστε, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να έρθουμε σε επαφή με τα βιβλία και εντελώς δωρεάν. Όπως είναι οι δανειστικές βιβλιοθήκες, τα μεταχειρισμένα βιβλία, τα e-books.

Αυτοί, απλά, που διάβαζαν και προ κρίσης, θα εξακολουθούν να βρίσκουν τρόπους να διαβάζουν και τώρα, γιατί το αγαπούν. Η κρίση που βιώνουμε είναι κρίση αξιών και όχι μόνο οικονομική. Αν θες πραγματικά να αγοράσεις ένα βιβλίο, μπορείς να στερηθείς για παράδειγμα, δυο καφέδες και να αγοράσεις κάτι που μένει μια ζωή. Εγώ είδος πολυτελείας θεωρώ τα τάμπλετ που αγοράζουν οι γονείς στα παιδιά ή τα πανάκριβα κινητά που μπορεί να κοστίζουν πολλά χρήματα, παρά το βιβλίο που κοστίζει γύρω στα 10-15 ευρώ.

Εσείς τι βιβλία διαβάζετε; Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Ν.Μ.: Μου αρέσει να διαβάζω λαϊκά παραμύθια διαφόρων περιοχών ,καθώς και μελέτες λαογραφίας πάνω σε αυτά. Διαβάζω, επίσης, ιστορικά μυθιστορήματα, αλλά δεν περιορίζομαι μόνο σε αυτά, αν κάποιο μου τραβήξει την προσοχή το καταβροχθίζω. Πρόσφατα, διάβασα το«Κυνήγι Μαγισσών-Σμύρνη», των εκδόσεων Ψυχογιός, της Ι. Μπαρακλή, ένα ιστορικό μυθιστόρημα, μια πραγματική ιστορία στα μαύρα χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής. Πραγματικά με ενθουσίασε! Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν στέκομαι στην διαφήμιση που μπορεί να έχει κάποιο βιβλίο. Έχω ανακαλύψει πραγματικά διαμάντια από λιγότερο γνωστούς συγγραφείς.Είναι πολλοί αυτοί οι συγγραφείς που αγαπώ όπως ο Κοέλιο, ο Χαλίλ Γκιμπράν, ο Χόρχε Μπουκάι, ο Γιάννης Καλπούζος και ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.

Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σχέδια της Νένας Μπούρα;

Ν.Μ.: Είμαι στη διαδικασία συγγραφής του δεύτερου βιβλίου μου και ελπίζω να έχω εμπνεύσεις και για τα επόμενα. Προς το παρόν, δίνω όλη την ενέργεια μου σε κάτι που αγαπάω πάρα πολύ και δεν είναι άλλο από τα λαϊκά παραμύθια.

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο που μας διαθέσατε και σας εύχομαι καλή δημιουργική συνέχεια.

Ν.Μ.: Και εγώ ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία αυτής της συνέντευξης. Να είστε καλά και να έχουμε χαμόγελο και αισιοδοξία στη ζωή μας.

Η συνέντευξη της κυρίας Μπούρα είναι από την σελίδα: www.agriniosite.gr