Λίγα λόγια για το φυτό…
Το φυτό το καλλιεργούσαν από τα αρχαία χρόνια, αυτό λοιπόν το φυτό που ονομαζόταν κατά τους αρχαίους χρόνους φασίολος, φάσηλος ή φασήολος, πιθανολογείται ότι ήταν ένα είδος λούπινου, θα σας πω τι είναι λούπινο.
Πρώτη φορά την λέξη λούπινα, την άκουσα από την μαμά μου, στο χωριό μου την Βάχλια Γορτυνίας- Αρκαδίας.
Όταν κάποιος πάει κάπου πονηρά, λένε πως… «πάει για λούπινα»…
Τα λούπινα λοιπόν στο χωριό μου, τα λουμπούνια στην Κρήτη, τα τρώνε συνοδεύοντας το τσίπουρο η την ρακή, αφού τα έχουν βράσει και αλατίσει, είναι ωραιότατος μεζές!!
Τα φασόλια όμως, για να ξαναγυρίσουμε, είναι όσπρια ιδιαίτερης θρεπτικής αξίας και στην χώρα μας τα τρώμε με διάφορους τρόπους, η κλασσική Ελληνική φασολάδα, γίγαντες στον φούρνο η φασόλια μαυρομάτικα φασολάδα, η φασόλια με σπανάκι και ντομάτα στο φούρνο, η βρασμένα καλά για σαλάτα με λαδόξυδο.
Βέβαια η φασολάδα είναι συνυφασμένη με χειμώνα και κρύο και εμείς βρισκόμαστε Δεκέμβρη μήνα με 19 βαθμούς, που θα πάει όμως… έρχεται και θα μας κρυώσει, έτσι λένε …και τότε…
Πως φτιάχνω εγώ, την κλασσική ελληνική φασολάδα…
Εγώ τα φασόλια και όλα τα όσπρια, τ αγοράζω όταν πηγαίνω στο χωριό μου, Αρκαδικά προϊόντα απ τον Φενεό, όταν βρίσκομαι στην Κρήτη, απ το ορεινό Λασίθι και τα δύο είναι καταπληκτικά!
Απ το προηγούμενο βράδυ βάζω τα φασόλια στο νερό να μαλακώσουν, την επόμενη μέρα, τα βάζω σε μια μετρίου μεγέθους χύτρα ταχύτητας, μαγειρεύω σχεδόν τα πάντα με χύτρα, ρίχνω μέσα αλάτι, πιπέρι, μια κόκκινη καυτερή πιπεριά που την έχω ξεράνει, σέλινο ψιλοκομμένο, έχω πάντα στην βεράντα άνηθο, σέλινο, μαϊντανό και φρέσκη ρίγανη, κόβω καρότο σε ροδέλες, προσθέτω φρέσκια τριμμένη ντομάτα και λίγο ξερό θυμάρι, ρίχνω επίσης μισό ποτήρι λάδι και νερό μέχρι την μέση της χύτρας περίπου.
Εγώ στην φασολάδα δεν βάζω κρεμμύδι.
Μόλις αρχίσει ο βρασμός, κλείνω την χύτρα και αφού σφυρίξει και χαμηλώσω την φωτιά, την αφήνω ακριβώς μία ώρα να βράσει.Όταν ανοίξω την χύτρα, ανεβάζω πάλι την θερμοκρασία και την αφήνω δέκα λεπτά να βράσει, ανακατεύοντας και πιέζοντας τα βρασμένα φασόλια στα τοιχώματα της χύτρας για να «χυλώσει», που είναι και το μυστικό μιας επιτυχημένης φασολάδας.
Στο στρατό την φασολάδα την έλεγαν «μπλουμ» ακριβώς για το αντίθετο, ήταν πολύ νερουλή, ε…. σε καζάνι έβραζε…
Φαντάρος πάντως δεν πήγα για να ξέρω τις λεπτομέρειες, αλλά μεγάλωσα στην κυριολεξία μέσα στα στρατόπεδα, λογω αξιωματικού πυροβολητή πατέρα.
Η φασολάδα συνοδεύεται καταπληκτικά με ελιές, ντοματοσαλάτα με κρεμμύδι, σαρδέλα παστή, ρέγγα η λακέρδα και φυσικά κόκκινο κρασί.
Επίσης φρέσκο ζυμωτό ψωμί ολικής άλεσης, το όποιο επίσης ζυμώνω εγώ, μια άλλη φορά θα πούμε για τα ζυμώματα.
Η φωτογραφία που σας δείχνω, είναι από μια χειμωνιάτικη μέρα με ήλιο στο χωριό μου την Βάχλια, με το μεσημεριανό που ήταν η φασολάδα μας, ντοματοσαλάτα με κρεμμύδι και ελιές, ζυμωτό ψωμί και κόκκινο κρασί.
Προσωπικά είμαι λάτρης της Κρητικής διατροφής, της μετέπειτα ονομαζόμενης και Μεσογειακής, που σημαίνει πως μπορώ να ζω με ελάχιστο κόκκινο κρέας, για να ακριβολογήσω, θεωρώ πως κρέας πρέπει να ξαναρχίσουμε να τρώμε μόνο τις Κυριακές, όπως παλιότερα!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου